Μετά από την Λήξη Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ
Γεγονότα από την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα εώς τον θάνατο του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή.
20/2/1959
Δολοφονείται από συναγωνιστές του ο αγωνιστής Γιαννάκης Στεφανίδης.
Ο Γιαννάκης Στεφανίδης, υπήρξε ένας φλογερός και θαρραλέος αγωνιστής της ΕΟΚΑ 1955-59. Όσοι τον γνώριζαν, είχαν πάντοτε να πουν τα καλύτερα λόγια για τον μόλις δέκα οκτώ χρονών, νεαρό tομεάρχη της oργάνωσης στη Λευκωσία. Ο Στεφανίδης ανάλαβε ως επικεφαλής του tομέα του, μετά την σύλληψη του αγωνιστή tομεάρχη Ανδρέα Τσιάρτα στις αρχές του 1957. Στην οργάνωση μυήθηκε πριν από την έναρξη του aγώνα. Δεν συλλήφθηκε όμως ποτέ από τους Βρετανούς, παρόλο το γεγονός, ότι είχε να επιδείξει πλούσια αγωνιστική δράση. Με βάση το «Χρονικό 1955-59», που συνέγραψε ο Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, ο Στεφανίδης, παρουσιάζεται ως ο τελευταίος νεκρός του aγώνα. Ημερομηνία δολοφονίας του η 10η Φεβρουαρίου 1959. Δολοφονήθηκε από τουλάχιστον τρεις συναγωνιστές του στην Αγλαντζιά. Οι δολοφόνοι του, πολύ πιθανόν, να ζήτησαν από τον Στεφανίδη να λάβει μέρος σε επιχείρηση της oργάνωσης για δήθεν απόκρυψη οπλισμού, μετά από διαταγή του aρχηγού Διγενή. Στον λάκκο που άνοιξε για να τοποθετηθούν τα όπλα της οργάνωσης, έθαψαν τον ίδιο τον Γιαννάκη, αφού ένας από τους δολοφόνους, του επέφερε πισώπλατο χτύπημα. Λίγους μήνες πριν από την στυγερή δολοφονία του, είχαν προηγηθεί άλλες τρεις απόπειρες εναντίον του. Αυτή την φορά με δηλητήριο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι η χρήση δηλητηρίων, απαγορευόταν αυστηρά από την oργάνωση. Οι μαχητές της ΕΟΚΑ, ουδέποτε εκτέλεσαν επιχείρηση της oργάνωσης κάνοντας χρήση δηλητηρίων. Εντούτοις, οι δολοφόνοι του Στεφανίδη, επέλεξαν αρχικά τον τρόπο αυτό για να επιτύχουν το σχέδιο τους.
Ο Γιαννάκης Στεφανίδης, ακόμη και τις τελευταίες μέρες του aγώνα, και μετά από τρεις ανεπιτυχείς απόπειρες δολοφονίας του, έπρεπε για κάποιο σοβαρότατο λόγο να βγει από την μέση. Να δολοφονηθεί, πριν την πανηγυρική και θριαμβευτική κάθοδο των αγωνιστών στις πόλεις και τα χωριά τους. Το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα μετά την δολοφονία Στεφανίδη, περιγράφει σε επιστολή του ημερομηνίας 25 Απριλίου 1961, προς τον Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, ο Τάκης Φωτιάδης. Το σπίτι του οποίου χρησιμοποιούσε πολύ συχνά ο Γιαννάκης, κατά την διάρκεια του αγώνα. «…όταν ετερματίσθη ο Αγών και ο Γιαννάκης δεν παρουσιάσθη με τους άλλους αγωνιστές εις Αγ. Παρασκευή οι γονείς του εστηρίζοντο κοντά μου, και δικαίως, δια να τους βοηθήσω να τον βρουν. Έκανα ότι μπορούσα και μεταξύ των άλλων όπως γνωρίζετε 2-3 μήνες μετά την αναχώρησιν σας εκ Κύπρου σας επισκέφθηκα στο σπίτι σας στο Θησείο, όπου σας κατατόπισα πλήρως περί των ενεργειών μου προς ανεύρεσιν του σώματος του και αποκατάστασιν του ονόματος του, εφόσον όπως δηλώσατε ο Γιαννάκης Στεφανίδης, ο «Αινείας» ήτο αθώος. Η ανταπόκρισις σας ήταν άμεσος και μια εβδομάδα μετά την επάνοδο μου εις Κύπρο, ο κ. Αντώνης Γεωργιάδης, υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., μου απέστειλε επιστολήν δια της οποίας μου ανακοίνωνε, ότι το σώμα του Γιαννάκη θα δοθή για να ταφή μετά τιμών». Το σώμα του Γιαννάκη Στεφανίδη, εγκατέλειψαν τυλιγμένο σε κουβέρτα, σε σημείο του νεκροταφείου Κωνσταντίνου και Ελένης στην Λευκωσία, λίγες ώρες πριν από την κηδεία, στις 26 Ιουνίου 1959. Κατά την διάρκεια της οποίας, συμμετείχε πλήθος κόσμου και εξελίχθηκαν τραγικές στιγμές.Ο Γιαννάκης Στεφανίδης, αποκαθίσταται και τυπικά πλέον από την πολιτεία, μετά από δικαστική μάχη και απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 17 Ιουνίου 1970. Αναφορά στην πιο πάνω απόφαση κάνει και η εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», σε δημοσίευμα της, την επομένη της απόφασης, με τίτλο: «Ο Γιαννάκης Στεφανίδης, αναγνωρίστηκε ως πεσών αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α».
1/3/1959
Επιστρέφει στη Κύπρο μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Τυγχάνει παλλαϊκής υποδοχής. Από τον εξώστη του αρχιεπισκοπικού μεγάρου εκφωνεί το περήφημο “Νενικήκαμεν” ενώπιον του ενθουσιώδους κοινού που τον υποδέχεται.
10/3/1959
Δέκα μόλις μέρες μετά την επιστροφή του στη Κύπρο και την ενθουσιώδη υποδοχή που του επεφυλάχθη με το περιβόητο “ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ” ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, απολύει τον συνεξόριστο του, Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου από εφημέριο του ιερού ναού Φανερωμένης
Στις 15 Μαρτίου 1959 πραγματοποιήθηκε στην οικία του Σωκράτη Ηλιάδη συνάντηση του Γρίβα με αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Ανάμεσα σε άλλα τους είπε ότι είχε διαφωνήσει ριζικά με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και πως εξέφρασε στο Μακάριο την άποψη ότι αυτό το έκτρωμα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Μεταξύ των παρισταμένων αγωνιστών ήταν και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Έθνος» Φάνος Κωνσταντινίδης που ενημέρωσε το Γρίβα πως θα δημοσιοποιούσε τις θέσεις του. Το βράδυ της 17ης Μαρτίου τον επισκέφθηκαν δυο νεαροί που του ανέφεραν ότι ήθελε επειγόντως να το συναντήσει σημαίνον στέλεχος της ΕΟΚΑ. Τελικά το μετέφεραν λίγο έξω από την Παλλουριώτισσα όπου τον ξυλοκόπησαν άγρια γιατί, όπως του είπαν, είχε αποκαλύψει μυστικά που του εμπιστεύτηκε ο Αρχηγός.
17/3/1959
Αναχωρεί από τη Κύπρο για την Αθήνα, βάσει επαίσχυντου όρου των συμφωνιών Ζυρίχης -Λονδίνου, ο αρχηγός της ΕΟΚΑ στρατηγός Γεώργιος Γρίβας – Διγενής, χωρίς να του επιτραπεί να βγει επίσημα στο προσκήνιο, να χαιρετίσει τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ , να προσκηνύσει στα μνημεία των παλληκαριών του.
6/7/1959
Επίθεση κατά Κύρου Κύρου εκδότη της Αθηναϊκής εφημερίδας “ΕΣΤΙΑ” για αρθρογραφία κατά γραμμής Μακαρίου.
1/9/1959
Επίθεση κατά του δ./ντου της αντιπολιτευομένης τον Μακάριο εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ” ΛοΊζου Κυθρεώτη.
18/10/1959
Βυθίζεται το πλοιάριος “DENIZ” έμφορτο οπλισμού που προοριζόταν για εξοπλισμό των τ/κ. Με αφορμή τούτο ιδρύεται ως αντίβαρο υπό τον υπουργό εσωτερικών – άμυνας Πολύκαρπο Γιωρκάτζη η οργάνωση “ΑΚΡΙΤΑΣ”
13/12/1959
Διεξάγονται οι πρώτες προεδρικές εκλογές μετα την Ανεξαρτησία. Εκλέγεται ο Μακάριος με ποσοστό 67% . Ανθυποψήφιος του ο δικαστικός Ιωάννης Κληρίδης (πατέρας του Γλάυκου Κληρίδη) υποστηριζόμενος από τη “Δημοκρατική Ένωση” (Πλουτής Σέρβας Πολ. Ιωαννίδης – Θεμ. Δέρβης) και το ΑΚΕΛ.
Στις 14 Απριλίου 1960 ο Γρίβας συναντήθηκε στην Αθήνα με σπουδαστές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας κι εκδηλώθηκε κατά των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Οι δηλώσεις του Γρίβα διαβιβάστηκαν στην εφημερίδα «Εθνική» και η είδηση επρόκειτο να δημοσιευτεί στην έκδοση της 23ης Απριλίου αλλά το περιεχόμενο της διέρρευσε στο Γιωρκάτζη. Στις 2.30 το πρωί ομάδα ενόπλων όρμησε στο τυπογραφείο και κατέστρεψε τις μολυβένιες σελίδες της εφημερίδας. Οι σελίδες όμως είχαν ήδη γίνει στερεοτυπία και αυτό κατέστησε δυνατή την κανονική κυκλοφορία της Εθνικής. Το πρωί της 23ης Απριλίου οπλοφόροι ανέκοψαν τ’ αυτοκίνητα του Γενικού Πρακτορείου Τύπου που μετέφεραν τις εφημερίδες κι έκαψαν τα φύλλα της Εθνικής.
25 Απρίλιος 1960 Δωδεκαήμερη απαγωγή του δημοσιογράφου Αντώνη Φαρμακίδη– εκδότη της εφημερίδας “ΑΛΗΘΕΙΑ” με αφορμή αρθρογραφία για την εκκλησιαστική περιουσία
Στις 3 το πρωί της 25ης Απριλίου 1960 άγνωστοι απήγαγαν τον εκδότη της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας «Αλήθεια» Αντώνη Φαρμακίδη ο οποίος ταυτόχρονα ήταν αρχισυντάκτης της Εθνικής. Τον έδεσαν χειροπόδαρα και το μετέφεραν στο Μιτσερό όπου τον έριξαν σε μια σπηλιά. Στην τσέπη του είχε 300 λίρες τις οποίες και του αφαίρεσαν.
Η απαγωγή Φαρμακίδη συγκλόνισε την κοινή γνώμη και το θέμα άρχισε να προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Όλες οι εφημερίδες καταδίκασαν με άρθρα τους την απαγωγή και ο Μακάριος απηύθυνε έκκληση προς τους απαγωγείς να τον αφήσουν ελεύθερο. Στη δήλωση του ο Μακάριος καταδίκασε μεν την απαγωγή αλλά παράλληλα ανέφερε ότι «Μερίς του Τύπου παρεξέκλινε της καλώς νοουμένης ελευθέρας εκφράσεως» ωσάν και αν συνέβαινε αυτό δικαιολογούνταν επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων. Ενόσω αγνοείτο η τύχη του Φαρμακίδη, ο υπουργός εσωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης Τάσσος Παπαδόπουλος καταδίκασε επίσης την απαγωγή αλλά εμμέσως επέρριψε ευθύνες στο θύμα επειδή προκαλούσε με τα γραφόμενα του τους απαγωγείς γιατί, όπως είπε, οι δημοσιογράφοι έπρεπε «να ακολουθούν τα πλαίσια της κοσμιότητας και της αξιοπρέπειας» και πως «εκφεύγοντες των πλαισίων τούτων και ασκούντες αντί υπευθύνου και εντίμου αντιπολιτεύσεως η οποία είναι γόνιμον πολιτικόν στοιχείον, κακόβουλον και υβριστικήν επίθεσιν εναντίον των αντιπάλων των, πρέπει να έχουν υπ’ όψιν των ότι η τοιαύτη ανεύθυνος δημοσιογραφία εξεγείρει και εξάπτει τα συναισθήματα ατόμων, τα οποία με πολλήν αγάπην και εκτίμησιν περιβάλλουν τους αντιπάλους των». Η απαγωγή προκάλεσε και την αντίδραση του Γρίβα ο οποίος προέβη σε δήλωση με την οποία διατύπωνε την υποψία ότι πίσω από αυτήν βρισκόταν ο Μακάριος και προειδοποιούσε για τον κίνδυνο πρόκλησης εμφυλίου πολέμου. Ο Γρίβας κάλεσε στο γραφείο του τον πρέσβη Νίκο Κρανιδιώτη προς τον οποίο είπε φωναχτά ότι «Αν πάθει κάτι ο Φαρμακίδης και δεν απελευθερωθεί αμέσως, ο πρώτος που θα πεθάνει θα είσαι εσύ». Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, μόλις ο Κρανιδιώτης άκουσε τα λόγια αυτά έπεσε στο πάτωμα λιπόθυμος. Ύστερα από πολλές πιέσεις και κινητοποιήσεις, ο Φαρμακίδης αφέθηκε ελεύθερος στις 6 Μαΐου 1960 αφού παρέμεινε στα χέρια των απαγωγέων του για 12 μέρες. Εγκαταλείφθηκε σε άθλια κατάσταση σε λατομείο κοντά στο Γερόλακκο όπου τον εντόπισε η αστυνομία.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οργανώθηκε διάσκεψη τύπου στο σπίτι της αδελφής του. Κι ενώ όλοι ανέμεναν να κατακεραυνώσει τους απαγωγείς του, προέβη σε δηλώσεις με τις οποίες δικαιολογούσε τους απαγωγείς του: «Αι δώδεκα ημέραι της παραμονής μου εις το βασίλειον του Άδου με βοήθησαν να κατανοήσω τις κακουχίες που είχαν περάσει για τέσσερα χρόνια οι απαγωγείς μου, οι οποίοι ενήργησαν ορμώμενοι από την αγωνία που τους διακατέχει για το μέλλον του τόπου, ο οποίος κινδυνεύει από τη διχόνοια και τους ανταγωνισμούς».
H αντιπολίτευση αναφέρθηκε αμέσως σ’ εκβιασμό και υποστήριξε ότι η δήλωση που έκανε ο Φαρμακίδης ήταν το αποτέλεσμα ψυχολογικού πειθαναγκασμού. Η αντίληψη που επικράτησε είναι πως η μεταμόρφωση του οφειλόταν σε απειλές για κοινωνικό διασυρμό λόγω των ομοφυλοφιλικών του τάσεων. Πάντως από τη στιγμή της απελευθέρωσης του, διέκοψε τους δεσμούς του με την «Εθνική» και η «Αλήθεια» μετατράπηκε σ’ εκφραστικό όργανο του Γλαύκου Κληρίδη ενώ παράλληλα υποστήριζε πλήρως το Γιωρκάτζη. Λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση του, ο Φαρμακίδης συνάντησε στην Πάφο το Μακάριο από τον οποίο ζήτησε τις 300 λίρες που του είχαν κλέψει οι απαγωγείς του. Αντί άλλης απάντησης, ο Μακάριος έβγαλε ένα βιβλιάριο επιταγών και εξέδωσε επιταγή για 300 λίρες στ’ όνομα του Φαρμακίδη. Αυτός δεν την εξαργύρωσε ποτέ και την επιδείκνυε όπου δει προς υπενθύμιση της απαγωγής του.
31/7/1960
Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές. Εκλέγονται 35 βουλευτές εκ των οπίων 30 του ΕΔΜΑ και 5 του ΑΚΕΛ.
15/1/1961
Επίθεση κατά μελών του Παγκύπριου Συνδέσμου Αγωνιστών, στη Πλατεία Μεταξά στη Λευκωσία, με αφορμή εκδήλωση για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Ανακοπή από τον αστυνόμο Λαγοδόντη παρά τη Μια Μηλια λεωφορείων απο Ακανθού και Τρίκωμο με άτομα που ήθελαν να διαδηλώσουν. Κατασχεση συνθημάτων. Στα μέσα του 1960 ιδρύθηκε στη Λευκωσία η Εθνική Πνευματική Εστία η οποία ωστόσο δεν είχε καμιά σχέση με πνευματικές δραστηριότητες. Επρόκειτο για παρακρατική οργάνωση που ανέλαβε να διαδραματίσει συγκεκριμένο ρόλο για επικράτηση στο εσωτερικό μέτωπο. Τον Ιανουάριο του 1961 ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Αγωνιστών που επρόσκειτο στον στρατηγό Γ. Γρίβα – Διγενη, αποφάσισε να οργανώσει πορεία με την ευκαιρία της επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Το έργο της καταστολής της εκδήλωσης ανατέθηκε στην Πνευματική Εστία. Στις 15 Ιανουαρίου ένοπλοι μασκοφόροι εφόρμησαν στο οίκημα του Συνδέσμου και κατέσχεσαν όλα τα πανώ με τα συνθήματα. Στη συνέχεια ένοπλα μέλη της Εστίας ανέκοψαν λεωφορεία που μετέφεραν κόσμο στη Λευκωσία και τους απείλησαν ώστε να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους. Λόγω των μέτρων που είχαν ληφθεί, μόλις δέκα άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση και όταν προσέγγισαν την Πλατεία Μεταξά, δέχτηκαν την επίθεση νεαρών μελών της Πνευματικής Εστίας που τους γρονθοκόπησαν.
Στις 3 Αυγούστου 1961 ένα άτομο προσποιούμενο τον ασθενή, εισήλθε στο γραφείο του αντιπροέδρου της Δημοκρατικής Ένωσης Ιωάννη Πολυδωρίδη. Τράβηξε πιστόλι για να τον σκοτώσει γιατί, όπως του είπε, καταφερόταν κατά του Μακαρίου. Το πιστόλι έπαθε εμπλοκή και ο δράστης το χρησιμοποίησε για να κτυπήσει κατ’ επανάληψη τον Πολυδωρίδη στο κεφάλι.
16/8/1961
Δολοφονούνται κοντά στη Μονή οι εκ Παραμύθας αγωνιστές Ευριπίδης Νούρος και Νεοκλής Παναγιώτου. Πλήρωσαν με τη ζωή τους , την αντίθεση τους με το Ζυριχικό καθεστώς.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΥΓΕΡΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ: 13 Αυγούστου 1961. Ο Νεοκλής Παναγιώτου Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Αγωνιστών Λεμεσού πήρε την πρόσκληση να επισκεφθεί τη Λευκωσία με τον συναγωνιστή του Ευριπίδη Νούρο, για τις τελικές διευθετήσεις σχετικά με τον διορισμό τους στο Ρ.Ι.Κ. που είχε αποφασισθεί από τον ίδιο τον Υπουργό.
Οι ανυποψίαστοι αγωνιστές έκλειναν το ραντεβού με τον θάνατο για τις 16 Αυγούστου 1961.
Ξημερώματα της 16ης Αυγούστου οι δυο αγωνιστές ξεκινούσαν από τη Λεμεσό γεμάτοι χαρά και προσδοκία. Στις 10.30 επισκέφθηκαν στη οδό Λήδρας τον συναγωνιστή τους Ανδρέα Λάμπρου. Φεύγοντας, μετ’ εκπλήξεως διαπίστωσαν ότι τελούσαν υπο στενή παρακολούθηση. Ένα επιβατηγό αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας Β 270 με δύο επιβαίνοτες, τους ακολουθούσε σε όλη τη διαδρομή από τη στιγμή που έφθασαν στη πρωτεύουσα. Ανήσυχοι κατευθύνθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Λευκωσίας για να καταγγείλουν το συμβάν και να διαμαρτυρηθούν. Απευθύνθηκαν στον αξιωματικό υπηρεσίας, που τους άκουγε με προσοχή, έδειχνε όμως εμφανώς ότι δεν πείθεται από τη καταγγελία. Ελάχιστα λεπτά μετά την άφιξη τους στην Αστυνομική διεύθυνση διαπίστωσαν μετ’ εκπλήξεως ότι το όχημα που τους παρακολουθούσε είχε ήδη σταθμεύσει στο περίβολο της αστυνομικής διεύθυνσης. Αμέσως αντελήφθησαν ότι αυτοί που τους παρακολουθούσαν ήταν εντεταλμένοι του καθεστώτος. Στις έντονες διαμαρτυρίες τους, ο αξιωματικός απαντούσε, ότι δεν έπρεπε να ανησυχούν και ότι το όχημα που τους παρακολουθούσε εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία. Ήταν ήδη μεσημέρι. Έφυγαν θορυβημένοι. Το καθεστώς τους παρακολουθούσε στενά. Η πρόσκληση για τον δήθεν διορισμό, ήταν μια απάτη, ένα κόλπο του δαιμόνιου υπουργού, που αποτελούσε το μακρύ χέρι της εξουσίας.
Ο αστυνόμος στην Αστυνομική Δ/νση Λευκωσίας σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό κλήσης του Αστυνομικού Σταθμού Μονής.
-Μόλις έφυγαν από εδώ, σε μια ώρα να τους περιμένετε. Κάντε τη δουλειά σας όπως πρέπει. Ο μεγάλος περιμένει αποτέλεσμα. Με τις φράσεις αυτές ακούμπισε το ακουστικό στη συσκευή.
Το αυτοκίνητο με τους δύο νεαρούς αγωνιστές έτρεχε στο κύριο δρόμο Λευκωσίας – Λεμεσού .Κανένας δεν τους ακολουθούσε πλέον. Εμειναν με την ιδέα ότι το περιστατικό της παρακολούθησης τους μέσα στη Λευκωσία είχε τελειώσει.
Στις 2.30 ντάλα μεσημέρι, είχαν φτάσει στο ύψος του αστυνομικού σταθμού Μονής. Σε λίγα λεπτά θα έφταναν στη πόλη… Ξαφνικά από την αριστερή πλευρά του δρόμου τρεις φιγούρες πετάχτηκαν μπροστά τους. Ο ένας από αυτούς σήκωσε το αυτόματο στέρλιγκ σημάδεψε το αυτοκίνητο, πάτησε παρατεταμένα τη σκανδάλη και η γεμιστήρα άδειασε. Το αυτοκίνητο έκανε μια γκέλα και έπεσε στο χαντάκι. Ο δολοφόνος άλλαξε γεμιστήρα , όπλισε το στερλιγκ και πλησίασε συνοδευόμενος από τους άλλους δύο συνεργούς του. «Κόσκινο τους κάναμε…» διαπίστωσε.
Εικοσιτέσσερεις σφαίρες καρφώθηκαν στο σώμα του Νεοκλή Παναγιώτου. Ο Ευριπίδης Νούρος, εισέπραξε δύο θανατηφόρες βολίδες. Ηταν ακόμη ζωντανός. Συμπέρασμα μόνο 4 σφαίρες αστόχησαν και δεν βρήκαν τα θύματα. Οι τρεις δολοφόνοι απομακρύνθηκαν αμέσως και ανέφεραν την επιτυχή εκτέλεση της αποστολής τους. Ο έμπορος που έτυχε να περάσει από το σημείο της ενέδρας λίγα λεπτά αργότερα, αντελήφθη το όχημα μέσα στο χαντάκι διαπίστωσε το φρικτό έγκλημα και θορυβημένος έσπευσε να ενημερώσει τους υπεύθυνους στον παρακείμενο αστυνομικό σταθμό Μονής. Ο αξιωματικός υπηρεσίας, κάλεσε γερανό από τη πόλη της Λεμεσσού για να ανασύρει το όχημα από το χαντάκι και να το απομακρύνει. Ο οδηγός του γερανοφόρου οχήματος, προσέδεσε το όχημα με τα δύο θύματα του φρικτού εγκλήματος, όπως βρισκόντουσαν στα καθίσματα πλημμυρισμένα στο αίμα. και το έσυρε κατευθυνόμενος στη Λεμεσσό. Ο Νεοκλής ήταν ήδη νεκρός ενώ ο Ευριπίδης ψυχορραγούσε. Σε λίγο θα απαντούσε το φίλο του στα μακρύ ταξίδι προς τον ουρανό….
Το σχέδιο που καταρτίστηκε στη σύσκεψη πριν από 40 ημέρες είχε επιτύχει πλήρως. Οι δύο ενοχλητικοί και ανυπόταχτοι αγωνιστές ήταν ήδη στον άλλο κόσμο. Δεν μπορούσαν πια να βλάψουν το καθεστώς
Σε επιμνημόσυνο λόγο του στις 16/8/1997 ο βουλευτής Ρικκος Ερωτοκρίτου αναφέρει: “ Σήκωσαν το αντρίκειο ανάστημα τους, και εδώ έγκειται η μεγαλωσύνη των πράξεων τους, σε καιρούς δύσκολους και σχεδόν μόνοι, θαρραλέα και ανυπότακτα μπροστά στην εωσφορική μονοκρατορία του ενός που ισοπέδωνε ψυχές, εκμαύλιζε συνειδήσεις, κατέστρεφε περιουσίες και ψυχρά δολοφονούσε εν μέση οδώ, όσους διαφωνούσαν μαζί του….”
8/6/1962
Διαφεύγει στο Λονδίνο, ο αστυνόμος Λαγοδόντης, μετά τις δολοφονίες ανθρώπων του υποκόσμου . (Μέλος του ομίλου της “Εθνικής Πνευματικής Εστίας” που ίδρυσε ο αρχιέπισκοπος Μακάριος μόλις 15 μέρες πριν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας)
26/6/1962
Επίθεση κατα του ιατρού Ιωάννη Πολυδωρίδη αντιπροέδρου της “Δημοκρατικής Ενωσης” και αρθρογράφου της αντιπολιτευομένης εφημερίδος ”ΕΘΝΙΚΗ”
1/9/1962
Δολοφονείται ο αγωνιστής Ανδρέας Παντελίδης (Μελινιώτης) μέσα σε κινηματογραφική αίθουσα της Λεμεσού όπου προβαλλόταν η ταινία “ΕΞΟΔΟΣ” Πλήρωσε με τη ζωή του την αντίθεση του με το Ζυριχικό καθεστώς. Στις 11/6/1966 η μητέρα του, Ελένη Παντελίδη παραπέμπεται σε δίκη με 5 κατηγορίες (διατάραξη δημόσιας τάξης κ.λ.π) γιατί με πικετοφορία στη πλατεία Μεταξά στη Λευκωσία καλούσε το Μακάριο να παραδώσει στη δικαιοσύνη τους δολοφόνους του γυιού της. Ο δικαστής Δημητράκης Στυλιανίδης την άφησε ελεύθερη με εγγύηση 50 λιρών και τη παρέπεμψε σε δίκη στις 20/6/1966. Στη συνέχεια ενεκλείσθη από το καθεστώς, στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΥΓΕΡΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ:
Το Σαββατόβραδο της 31ης Αυγούστου 1962 , ο Αντρέας Παντελίδης αποφάσισε να ξεφύγει από τις σκέψεις και τα προβλήματα του πηγαίνοντας στο σινεμά στη πόλη της Λεμεσσού για να παρακολουθήσει τη προβολή της κινηματογραφικης ταινίας «ΕΞΟΔΟΣ» που αναφερόταν στις διώξεις των εβραίων από τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου.
Ο Αντρέας έφτασε στο σινεμά περίπου 20 λεπτά πριν αρχίσει η προβολή της ταινίας. Κατευθύνθηκε στο ταμείο και πήρε εισητήριο. Πίσω του αίφνης άρχισε να σχηματίζεται ουρά. Μπήκε στην αίθουσα προβολής. Οι θεατές ήταν ακόμη ελάχιστοι. Διάλεξε και κάθισε στην 3η ή 4η σειρά των καθισμάτων. Η πολυπληθύς ομάδα των δολοφόνων και των συνεργών τους που τον παρακολουθούσαν εκ του σύνεγγυς, διεσκορπίστηκαν και κατέλαβαν θέσεις γύρω από το υποψήφιο θύμα.
Η προβολή ταινίας τέλειωσε στις μια μετά τα μεσάνυχτα και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ομαδικά. Όταν ο Αντρέας Παντελίδης, σηκώθηκε κατευθυνόμενος προς τον διάδρομο για να βγει από τη αίθουσα, βρέθηκε περικυκλούμενος από την πολυπληθή ομάδα των δολοφόνων και των συνεργών τους. Οι δύο από τους τρείς εκτελεστές σήκωσαν τα περίστροφα και τα άδειασαν στο σώμα του θύματος. Ο Παντελίδης δέχθηκε πέντε σφαίρες στο στήθος και άλλες τρεις στη πλάτη . Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος. Οι εκτελεστές , με ακάλυπτα τα πρόσωπα, αποχώρησαν εν μέσω της ομάδας κάλυψης που τους συνόδευε και τους προστάτευε. …
Η Ελένη Παντελίδη , η μάνα του νεκρού παρέλαβε το άψυχο σώμα του γυιού της και το έθαψε τη Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 1962. Από την ώρα εκείνη άρχιζε απέλπιδα μακροχρόνια προσπάθεια και αγώνα για να αποκαλύψει τα ονόματα των δολοφόνων και με μοναδικό αίτημα να συλληφθούν και να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης. Έτρεχε στον αστυνομικό σταθμό της Λεμεσσού, έκανε έρευνες, αξιοποιούσε στοιχεία από το τόπο του εγκλήματος, ΄Μετετράπη σε εφιάλτη για το το καθεστώς. Για να απαλλαγούν από την ενοχλητική παρουσία της, την ενέκλεισαν στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας.
30/11/1963
Ο Πρόεδρος της νεαρής δημοκρατίας Μακάριος, υποβάλλει στον αντιπρόεδρο Κουτσιούκ και στην τουρκική κυβέρνηση υπόμνημα με τα 13 σημεία τροπολογιών του Συντάγματος. Οι ασκός του Αιόλου έχει πιά αννοίξει.
23/12/1963
Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου ξεκινούν οι πρώτες συγκρούσεις με αφορμή έλεγχο τ/κ που επεχείρησε αστυνομικη περίπολος παρα την οδό Ερμού στη Λευκωσία. Την επομένη οι τ/κ ενεργούν γενικευμένη εξέγερση και επίθεση στα βορεια προάστια της Λευκωσίας. Η συγκρούσεις επεκτείνονται σε ολόκληρο το νησί. Η ΤΟΥΡΔΥΚ εξέρχεται του στρατοπέδου της και λαμβάνει θέσεις μάχης. Οι τ/κ δημιουργούν ισχυρούς θύλακες που τους ενισχύουν με πληθυσμούς που μετακινούν απο μικτα χωριά. Η Κύπρος καντονιοποιείται. Τίθενται τα θεμέλεια της διχοτόμησης.
11/5/1964
Τρίτη 11 Μαΐου 1964,
– Ταγματάρχης (ΠΖ) Δημήτριος Πούλιος 42 ετών .απ’ το Μαυρέλι Καλαμπάκας,
– Λοχαγός (ΜΧ) Βασίλειος Καποτάς 31 ετών απ’ τα Καλάβρυτα (τον πατέρα και τον αδελφό τού οποίου είχαν εκτελέσει τα ναζιστικά στρατεύματα στη σφαγή των Καλαβρύτων τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943).
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ εν ψυχρώ από την τουρκική ΤΜΤ
στην παλιά Αμμόχωστο, μαζί με τον οδηγό τους, τον – 21χρονο αστυνομικό Κωστάκη Παντελίδη απ’ τη Λάρνακα, γυιό του αστυνομικού διευθυντή Λευκωσίας
9/6/1964
οι υπουργοί της Κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου, Σταύρος Κωστόπουλος και Πέτρος Γαρουφαλιάς επισκέπτονται τον Διγενή στην οικία του και του ανακοινώνουν οτι μπορεί να αναχωρήσει κρυφά για την Κύπρο. Το πρωϊνό της 12ης Ιουνίου 1964, ο Διγενής αποβιβάζεται σαν επιβάτης του πλοίου ΑΤΡΕΥΣ, στη Κύπρο. Με το ίδιο πλοίο αποστέλλεται στρατιωτικό προσωπικό και οπλισμός.
Ενώ μέχρι τέλους Μαϊου 1964 ειχαν αποσταλεί 106 άνδρες, 420 τόννοι υλικών και 617 τόννοι πυρομαχικών, κατα το δίμηνο Ιουνίου – Ιουλίου αποστέλλονται 6.927 άνδρες , 2880 τόννοι υλικών και 2.274 τόννοι πυρομαχικών. Μέχρι τις 10 Οκτωβρίου έχουν αποσταλεί συνολικά 8.364 άνδρες 4.807 τόννοι υλικών και 3,460 τόννοι πυρομαχικών.
18/6/1964
οι Τούρκοι Μασούρας – Αγ. Θεοδώρου επετέθησαν στο Μοσφίλι που είχε ιαποκλεισθή.
9/7/1964
οι Τούρκοι προωθήθηκαν και κατέλαβαν το στρατηγικό ύψωμα Λωρόβουνο
1/8/1964
Απεστάλη ενα Τάγμα νεοσυλλέκτων υπό τον ταγματάρχη Νικ. Τερτιλήν στη περιοχή μεταξύ Λιμνήτη – Μασούρας
6/8/1964
ο Διγενής επιστρέφων εξ Αθηνών περί την 19ην ώραν καλείται να παρεβρεθή σε Υπουργικό Συμβούλιο που κάλεσε ο Αρχ. Μακάριος. Αποφασίζεται η παρέμβαση της Ε.Φ για να επιτευχθή σταθεροποίηση των θέσεων μας.
8/8/1964
περί ώραν 7.30 πρωινή, κατελήφθη το Λωρόβουνο . Ο Διγενής βρίσκεται στο πεδίο της μάχης. Επεμβαίνει και το 216 τ.π και οι μάχες διεγάγονται εφ όλοκλήρου του μετώπου. Περί ωραν 11π.μ ο Διγενής λαμβάνει μήνυμα εξ Αθηνών να σταματήσουν άμεσα οι επιχειρήσεις. Ο Διγενής προ του διλήμματος να εγκαταλείψη το εγχείρημα για να φανη υπάκουος στρατιώτης, η να συνεχίση την επιχείρηση και να φανή ανυπάκουος, ως άξιος ηγήτορας αποφασίζει την συνέχιση των επιχειρήσεων και επίτευξη του στόχου. Στην έκθεση του σημειώνει επί λέξει : “…. θα απετέλει δι εμέ τεράστιον στρατιωτικόν σφάλμα και απο καθαρώς στρατιωτικής απόψεως όσον κυρίως και ψυχολογικής τοιαύτης η διακοπή πολεμικών επιχειρήσεων και μάλιστα ευνοϊκών δι ημάς ύστερα απο την διάσπασιν της εχθρικής τοποθεσίας μετα πείσμονα εχθρικήν αντίστασιν. Τα τμήματα θα διερωτώντο διατί τα ωθήσαμεν εις την μάχην……”
Περί ωραν 16.20 λίγο πριν την πραγματοποίηση ολικής επίθεσης προς Κόκκινα – Μασούρα, επενέβη με βομβαρδισμούς η τουρκική αεροπορία. Ο ίδιος ο Διγενής, μαζί με τον υπασπιστή του ταγματάρχη Τριανταφύλλου, επενέβησαν για να συγκρατήσουν τμήματα της Ε.Φ (8ο Τ.Σ.) που εγκατέλειπαν ατάκτως τα θέσεις των και υποχωρούσαν εν διαλύσει. Ο Διγενής μετα ταύτα υπέβαλε την παραίτηση του η οποία δεν έγινε δεκτή. Την 9/8 μετα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας επεβλήθη γενική κατάπαυση του πυρός.
12/10/1967
Καταπίπτει κοντα στο Καστελλόριζο(100 μίλλια ανατολικά της Ρόδου) αεροπλάνο τύπου comitis 4b GARGO που εκτελούσε τη πτήση Λονδίνο – Αθήνα – Λευκωσία (CY284) Θύματα 66 επιβάτες – 4 αεροσυνοδοί. Η πτώση του αεροσκάφους οφείλεται σε ισχυρή έκρηξη βόμβας που τοποθετήθηκε κάτω απο το κάθισμα 4Α ή 5Α. Ως ύποπτος που μετέφερε τη βόμβα , προφανώς εν αγνοία του, θεωρείται Κύπριος αστυνομικός , κουμπάρος του Πολ. Γιωρκάτζη, που επεβιβάσθη τελευταία στιγμή με εισητήριο στο όνομα Μιss Iacovidou Nic. Πιθανολογείται ότι στόχος της βόμβας ήταν ο στρατηγός Γ. Γρίβας – Διγενής που μετείχε σε σύσκεψη στην Αθήνα , αλλά έχασε τη πτήση.
17 – 20/10/1967
Παράνομη είσοδος του Ντεκτάς. Σύλληψη του παρά τον Αγιο Θεόδωρο Καρπασίας
15/11/1967
Επιχείρηση εκκαθάρισης θύλακα Κοφίνου – Αγ. Θεοδώρου. Οι τ/κ επετύγχανον όποτε ήθελαν την διακοπή της κυκλοφορίας στον κύριο οδικό άξωνα Λευκωσίας – Λεμεσού.
Με συνεχή έγγραφα το Υπ. Εσωτερικών της Κύπρου αιτείται και απαιτεί την κάλυψη της Ε.Φ σε περίπτωση εμπλοκής της αστυνομίας με τ/κ δυνάμεις.
Στις 31/10/1967 συγκαλείται σύσκεψη υπό την προεδρία του αρχ. Μακαρίου και συμμετοχή του Διγενή, ο οποίος υποστηρίζει οτι η Ε.Φ δεν πρέπει να εμπλέκεται σε αστυνομικές αρμοδιότητες και οτι η αστυνομία είναι σε θέση να αντιμετωπίση τη κατάσταση. Επισημαίνει τον κίνδυνο στρατιωτικής σύρραξης με απρόβλεπτες συνέπειες. Καλεί τον Μακάριο να αναλάβη τις πολιτικές ευθύνες και ούτος ζητά να ενημερωθή η Ελληνική κυβέρνηση και να ζητηθή η έγκριση της.
Σε ευρεία σύσκεψη εις Αθήνας με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Γρ. Σπαντιδάκη, με συμμετοχή του δ/ντου του 2ου Γραφείου Συνταγματάρχου Τσατσανίφου, αποφασίζεται η υποστήρηξη της Ε.Φ στις αστυνομικές δυνάμεις, κατά τις περιπολείες που θα άρχιζαν στις 10/11/1967. (μετά απο δυο αναβολές ορίστηκε ως ημερομηνία έναρξης των περιπολιών η 14/11/1967.
Η Ελληνική κυβέρνηση ενημερωνόταν συνεχώς προ και κατα την διάρκεια των επιχειρήσεων.
Τελικά η Ε.Φ επεμβαίνει στην Κοφίνου.. Η Λευκωσία εισηγήθηκε και απαίτησε την εμπλοκή της και η Ελλαδική ηγεσία την ενέκρινε. Ο Διγενής ηταν αποδεδειγμένα κατα της εμπλοκής.
Και όμως μετα την διεξαγωγή της επιχειρήσεως, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδος φέρεται να αγνοεί δήθεν τα γεγονότα και ζητεί ευθύνες από τον Διγενή για υπέρβαση δήθεν αρμοδιοτήτων.
Μετα το πέρας της νικηφόρας μάχης, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Η Τουρκία απειλεί με επέμβαση στη Κύπρο. Η Χούντα των Αθηνών, υποκύπτει στις Τουρκικές απαιτήσεις που μεταφέρει ο Αμερικανός διπλωμάτης Σάιρους Βανς που μεσολάβησε για την αποτροπή σύρραξης.
Ο Διγενής ανακαλείται εις Αθήνας δήθεν για συνομιλίες και τίθεται πλέον υπό κατ οίκον περιορισμό, στην επί της οδού Αριστείδου 3 κατοικία του στο Χαλάνδρι. Η Ελληνική Μεραρχία που αποτελούσε τον εγγυητή αποτροπής της Τουρκικής βουλιμίας και επεκτατικότητας, αποσύρεται. Δεν θα υπακούσουν μόνο τρεις ε/κ αξιωματικοί Ο Κώστας Ιωαννίδης ( γυιος του δημοσιογραφου ακραιφνούς ενωτικού αγωνιστή Πολύκαρπου Ιωαννίδη), ο Μιχάλης Καλογερόπουλος – Διάκος και ο Κροίσος Χριστοδουλίδης.
Το γιγαντιαίο έργο της θωράκισης της Κύπρου έναντι της Τουρκικής απειλής, που πέτυχε ο Διγενής με τη συνεργασία των λοιπών φορέων , με πείσμα και οργανωμένη προοπτική , γκρεμίστηκε από την αυτοαποκαλούμενη Εθνική Κυβέρνηση, από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Μετα την ατιμωτική αποχώρηση της Ελληνικής Μεραχίας, η Κύπρος παρέμεινε έρμαιο στις ορέξεις της Τουρκίας. Η Χούντα απερίσπαστη συγκεντρωθηκε στην αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων του ελλαδικού χώρου ( έκλεισε μια πληγή που προκαλούσε οικονομική αιμορραγία στη χώρα!!!, ισχυρίστηκαν) και ο Γ. Παπαδόπουλος αφέθηκε να ονειρεύεται συνεργασία με τους Τούρκους στο Αιγαίο. Στη Κύπρο οι ανθενωτικές δυνάμεις που ειχαν σαν σύνθημα τους “ ΕΞΩ ΤΑ ΞΕΝΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ” και βεβαίως εννοούσαν πρωτιστως την Ελληνική Μεραρχία, ένοιωσαν ανακούφιση και ικανοποίηση.
Να επισημάνουμε οτι τον Νοέμβριο 1967 υπήρχαν στη Κύπρο:
α) 5 Ανώτερες Διοικήσεις με 18 Ταγματα Πεζικού συνολικής δύναμης 9.500 ανδρών υπαγόμενες στην Στρατιωτική Δύναμη Κύπρου (ΣΔΙΚ)
β) 3 Μοίρες καταδρομών με συνολική δύναμη 1.200 ανδρών περίπου.
γ) Διοίκηση Μάχης με 1 μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (32 τροχοφόρα τεθωρακισμένα), 1 Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων (32 αρματα) και 1 Επιλαρχία Αναγνωρίσεως (40 τεθωρακισμένα)
γ) Διοίκηση Πυροβολικού (ΔΠΒ) με 3 Μοίρες Πεδινού Πυροβολικού των 25 λιβρών, 2 Μοίρες πεδινού Πυροβολικού των 100χλς, 1 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικοί των 6 λιβρών και 2 Μοίρες Ορειβατικού Πυροβολικού
δ) Μια Έλληνική Μεραρχία και η ΕΛΔΥΚ με συνολική δύναμη 10.000 ανδρών περίπου, με 2 Μοίρες καταδρομών, και 2 ιλες αρμάτων από τις οποίες η μιά ειχε 17 αρματα Μ47 και η άλλη 17 αρματα Μ24.
Συνολικά την περίοδο εκέινη οι Ελληνκές δυνάμεις στη Κύπρο αριθμούσαν 24.700 άνδρες. (15.000ε/κ, 1.200 ΕΛΔΥΚ, 8.500 Μεραρχία) Η ΑΣΔΑΚ ειχε καταρτίσει το σχέδιο Άμυνας της Κύπρου με την ονομασία “ΚΑΛΥΨΩ” το οποίο προέβλεπε την απόκρουση της τουρκικής απόβασης και εξάλειψη των τ/κ θυλάκων πριν ή, ταυτόχρονα με την απόβαση.
Ταυτόχρονα, η αντιαεροπορική άμυνα της Κύπρου ήταν σχεδόν αδιαπέραστη, ενω η παράκτια άμυνα με πολυβολεία επεκτείνετο σε όλη τη παραλιακή ζώνη του νησιού..
Η Τουρκία κέρδισε χωρίς να ρίξη ουτε μια σφαίρα !!!! Η Κύπρος απογυμνωμένη πλέον από τη προστασία της Μεραρχίας, θα παραμένει έρμαιο στις τουρκικές ορέξείς. Η ηγεσία του τόπου θα δώσει μέγιστο βάρος στην ανάπτυξη του τουρισμού, χωρίς καμμιά φροντίδα για την αναδιοργάνωση της άμυνας του τόπου. (Ακόμη και τα υπάρχοντα παράκτια πολυβολεία θα καταστρέφονται για να κτιστούν τουριστικές εγκαταστάσεις.) Ταυτόχρονα θα επιδιδίδεται σε διώξεις των όσων επιμένουν στην Ενωτική Γραμμή. Η Τουρκία απλά θα περιμένει να της δοθή η αφορμή για να εισβάλη στο νησί.
28/12/1967
Ιδρύεται η προσωρινή Τουρκοκυπριακή Διοίκηση
8/12/1967 – 16/1/1968
Ολοκληρώνεται η αποχώρηση από τη Κύπρο της Ελληνικής Μεραρχίας, στα πλαίσια συμφωνίας που επέβαλε η Τουρκία και απεδέχθηκαν Αθήνα και Λευκωσία , μετα τα γεγονότα της Κοφίνου. Μαζί με τη μεραρχία απομακρύνεται και ο ΔΙΓΕΝΗΣ.
Τον Ιαννουάριο 1968 ο Διγενής καλεί στην Αθήνα τον γνωστό δικηγόρο Λεμεσού και αγωνιστή της ΕΟΚΑ Πανίκκο Σωτηρίου και του αναθέτει την εκπαίδευση μελών μυστικής οργάνωσης που ειχε σαν σκοπό την δράση κατά της Χούντας. Μετά την αποστρατεία και σύλληψη και τον εκτοπισμό του συνταγματάρχη Οπρόπουλου, συνεργάζεται με τους Ταγματάρχες Νικόλαο Λύτρα, Σπύρο Μουστακλή και Γεώργιο Καρούσο για την ανατροπή της Χούντας.
12/1/1968
επίθεση ομάδας οπαδών Μακαρίου με επικεφαλής τον Παπάφονια που έφερε Ελληνική σημαία, κατα των γραφείων της εφημερίδας “ΠΑΤΡΙΣ”. Λιθοβολισμός από τον οποίο ετραυματίστηκε μια υπάλληλος.
23/2/1968
Προεκλογική συγκέντρωση του Τάκη Ευδόκα στη Λευκωσία, διαλυεται απο την αστυνομία. Τραμπουκισμοί απο μέλη της αστυνομίας. Εκοψαν τα μεγάφωνα, Γιαουρτώθηκαν όλοι οι παριστάμενοι επί της εξέδρας. (Τάκης Ευδόκας, Θεμιστοκλής Δέρβης, Ρένος Κυριακίδης κ.α.) Την επιδρομή διεύθύνει ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης από τα γραφεία της Λέσχης Φιλίππων στη Πλατεία Σολωμού. Να σημειωθει ότι αποκλείστηκε παντελώς από το ΡΙΚ μετάδοση οιουδήποτε μηνύματος από τον υποψήφιο Τ. Ευδόκα.
25/2/1968
Προεδρικές Εκλογές . Υποψηφιοι οι Μακάριος και Τάκης Ευδόκας. Επανεκλέγεται ο Μακάριος με ποσοστό 95,45% έναντι 3,71% του Τάκη Ευδόκα. Ενδεικτικό του κλίματος που κρατούσε, στο χωριό Φύτη της Πάφου, οι κάλπες έκλεισαν χωρίς ψηφοφορία, αφού ο υπεύθυνος της αστυνομίας ρώτησε τους παρισταμένους “Υπάρχει κανένας πεζεβέγκης που θα ψηφίσει εναντιον του Μακαρίου;” Αφού κανεις δεν απάντησε, συμπλήρωσε 68 ψηφοδέλτια όσα και ο αριθμός ψηφοφόρων και τα έριξε στη κάλπη.
11/3/1968
Bρέθηκε στραγγαλισμένη η αγωνιστρια της ΕΟΚΑ Νιτσα Χατζηγεωργίου.Η Νίτσα Χατζηγεωργίου ήταν ανάμεσα στους αγωνιστές που δεν επεκρότησαν τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Παρέμενε φανατικά πιστή στην Ένωση και χαρακτήριζε προδότες όσους είχαν συμβιβασθεί. Το κράτος και το παρακράτος που στήθηκε το 1960 από τον «Χουντίνι» της ΕΟΚΑ και υπερυπουργό Εσωτερικών και Αμύνης της νεοσυστάτου Κυπριακής Δημοκρατίας, Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, με την ανοχή αν όχι και τις ευλογίες του προέδρου Μακαρίου, δεν διέθετε αρκετή υπομονή για όσους είχαν διαφορετικές απόψεις. Το 1959 δολοφονήθηκε ο αγωνιστής Γιαννάκης Στεφανίδης. Η μάννα του μέχρι το τέλος της ζωής της ζητούσε δικαίωση για την ψυχή του παιδιού της και τιμωρία των ενόχων, που ήσαν σε όλους γνωστοί. Στο τέλος την έκλεισαν σε άσυλο, για να την απαλλαγούν. Το 1961 δολοφονήθηκαν οι αγωνιστές Ευριπίδης Νούρος και Νεοκλής Παναγιώτου. To 1962 δολοφονηθηκε ο αγωνιστης Ανδρέας Παντελίδης. Όλοι ήσαν εναντίον των συμφωνιών που υπέγραψε ο Μακάριος.
5/2/1969
Αναγγελία ίδρυσης των κομματικών σχηματισμών ΕΝΙΑΙΟ, ΕΔΕΚ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ και ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, με οδηγίες του προέδρου Μακαρίου.
21/3/1969
Ιδρυση παρακρατικής Οργάνωσης ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ως αντίβαρο της ισχύος του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Χρηματοδοτείται και εξοπλίζεται από την αρχιεπισκοπή. (Πρώτη ενέργεια η απόπειρα κατα του αρχηγού της αστυνομίας Χαρ. Χασάπη στη Μόρφου) Αργότερα αφού εξέφυγαν από τον έλεγχο του , ο πρόεδρος Μακάριος τους αποκαλεί “συμμορία” (πηγή Δηλώσεις υπαρχηγού αστυνομίας Φανή Δημητρίου στην εφημερίδα Αλήθεια Ιούνιος 1997)
13/8/1969
Απόπειρα Στάθη Παναγούλη κατα του πρωθυπουργού Γ. Παπαδόπουλου .
14/8/1968
Επίθεση κατα Κώστα Σιακαλλή στη Λάρνακα, δικηγόρου- αρθρογράφου της αντιπολιτευομένης εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ”
Επίθεση κατα Θεμιστοκλή Δέρβη, εκδότης της “ΕΘΝΙΚΗ” και ιατρού Κων. Τσέλλου, αρθρογράφου της ιδίας εφημερίδας.
4/9/1969
Ο Μακάριος επιστρέφοντας από ταξίδι στη Σουηδία, συναντά στην Αθήνα, τον πρωθυπουργό της Ελλάδος Γ. Παπαδόπουλο.
2/10/1969
Βόμβα ερίφθη στο προαύλιο του Αρχιεπισκοπικού Μεγάρου (τεκμήρια βρέθηκαν στο ΘΟΙ Ομορφίτας που ενοχοποιούν οπαδούς του Γιωρκάτζη)
1/11/1969
Μετα το πόρισμα Θεοφιλογιαννάκου, παραιτείται ο υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης
10/12/1969
Ανώνυμα Φυλλάδια ερίφθησαν στη Λευκωσία με κατηγορίες για οικονομικά εγκλήματα από τον περίγυρο Μακαρίου ( ενοχοποιούν τον Γιωρκάτζη)
8/3/1970
Απόπειρα κατα Μακαρίου από τη στέγη της Σεβερείου Βιβλιοθήκης. Κατάρριψη του ελικοπτέρου που θα τον μετέφερε στο Μαχαιρά. Τραυματισμός του χειριστή του, Μιχ. Παπαδογιάννη.
13/3/1970
Ενταλμα Σύλληψης του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, Απόπειρα διαφυγής στη Βυρητό. Έρευνα στο διαμέρισμα του, όπου ανευρέθησαν 2 περίστροφα ( αυτά που του δώρησε στην ονομαστική του γιορτή ο πρόεδρος Μακάριος) και αριθμός σφαιρών. Του επεβλήθη πρόστιμο 150 λιρών για τα όπλα και 10 λιρών για τις σφαίρες. Αφέθη ελέυθερος υπό περιοριστικούς όρους.
15/3/1970
δολοφονείται εντός του αυτοκινήτου του σε αγροτικό δρόμο παρά τη Μια Μηλιά ο Πολ. Γιωρκάτζης
29/3/1970
Ποινική Δίωξη κατα του Τάκη Ευδόκα για αρθρο του στην εφημερίδα “ΓΝΩΜΗ” με τίτλο “ Ο Μακιαβέλη στο Μακάριο” Τιμωρείται με δίμηνη φυλάκιση και οδηγείται στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Σε μηνυμα του από τις φυλακές αναφέρει : “ Από τη φυλακή απευθύνω θερμό χαιρετσιμό προς τα Δημοκρατκάς Δυνάμεις του λαού μας.Αποστέλνω το μήνυμα ότι ο αγών μας συνεχίζεται , Αι διώξεις , αι φυλακίσεις, αι κακουχίαι δεν μας πτούν. Δεν ανακόπτουν τη πορεά μας. Ο πόνος, μας ενδυναμώνει. Το μαρτύριο μας ενισχύει. Οταν αρχίζαμε τον αγώνα εγνωρίζαμε ότι χρειάζονται θυσίαι. Ότι η έννοια του ατόμου ταυτίζεται με την έννοια του αγωνιστικού συνόλου. Δια τούτο αι προσωπικαί περιπέτειαι ουδόλως πρέπει να ανακόψουν την προέλασιν προς την ΝΙΚΗΝ. Η νίκη είναι αναγκαία δια τον Λαόν. Εχετε πίστιν εις τον δίκαιον Εθνικόν αγώνα μας. Θα νικήσωμεν”
31/8/1971
Ο Διγενής , παραπλανεί τους φρουρούς του, καταφέρνει να διαφύγει από την Ελλάδα και στις 31 Αυγούστου 1971, μετα απο περιπετειώδες ταξείδι αποβιβάζεται σε παραλία κοντά στο κόλπο Πισσουρίου. Σκοπός του να αποτρέψει τις προθέσεις της Χούντας για ξεπούλημα της Κύπρου και να επαναφέρει το Κυπριακό στη πορεία Αυτοδιάθεσης – Ενωσης.
Δημιουργεί την ΕΟΚΑ Β που στελεχώνεται απο παλαιούς και νέους αγωνιστές. Θέτει τις βάσεις της Οργάνωσης και προχωρεί σε υποβολή προτάσεων για επάνοδο του Κυπριακού στους αρχικούς στόχους του αγώνα, στην Αυτοδιάθεση – Ένωση.
H EKΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΡΗΞΗ ΚΑΙ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.
2/3/1972
Οι τρεις Μητροπολίτες, μέλη της Ιεράς Συνόδου της εκκλησίας της Κύπρου, Κιτίου Ανθιμος, Πάφου Γεννάδιος και Κηρυνείας Κυπριανός, επανέρχονται στο ζητημα της ανάληψης κοσμικής εξουσίας από τον προκαθήμενο της εκκλησίας της Κύπρου Μακαριον Γ και τον καλούν “ να αποχωρισθεί της κοσμικής εξουσίας “και να περιοριστεί στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα καθ οτι βάσει των ιερών κανόνων της Ορθόδοξης εκκλησίας η άσκηση πολιτικής εκουσίας από κληρικούς ειναι ασυμβαστος με την ιδιότητα του κληρικού (ΑΙΡΕΣΗ ΠΑΠΟΚΑΙΣΣΑΡΙΣΜΟΥ) Σημειωτέον οτι το θέμα ασυμβιβάστου έθεσαν οι τρεις μητροπολίτες προς τον αρχιεπισκοπο και τον Ιαννουάριο 1968, καλωντας τον να αφισεί το πηδάλιον της κοσμικής εξουσίας σε λαϊκούς. Το αυτό συνέβη και παλαιώτερα.
Με αφορμή την εισηγηση των τριών μητροπολιτών. οργανωμένοι οπαδοί του Προέδρου – αρχιεπισκόπου Μακαρίου επιτίθενται στο μητροπολιτικό μέγαρο στη Λεμεσό με σκοπό να λιντσάρουν τους μητροπολίτες Κιτιου και Πάφου που διέμεναν εκεί. Tην επομένη μερα το κτίριο έδινε την εντύπωση οτι πέρασαν από εκεί στιφη βαρβάρων.
Στις 13/3/1972
η Ουρανία Κοκκίνου χαρακτηρίζει τους ιερύς κανόνες που θεσπίζουν ασυμβίβαστο πολιτικής και εκκησιαστικής εξουσίας, ως “σκωληκόβροτους, μη δεσμευτικούς και πεπαλαιωμένους”.
Στις 15/3/1972
εγκάθετοι του Μακαρίου καταλαμβάνουν το μητροπολιτικό μεγαρο στη Πάφου και κηρύσοουν ανεπιθύμητο και έκπτωτο τον γηραίο μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο., ο οποίος εξαναγκάζεται να μεταφέρει την εδρα του στη Μονή Τροοδιτίσσης
Στις 19 /3/1972
Ο Μακάριος απαντά προς τους τρεις μητροπολίτες “…δεν συμφωνώ με την εισήγηση σας, αλλά εάν επιμένετε θα εθεώρουν υποχρέωση μου την αποδοχήν της καθ όσον δεν θα υπήρχε δι εμέ άλλη επιλογή…”
Οι κληρικοί διχάζονται, άλλοι ασπάζονται τις απόψεις των τριων συνοδικών και άλλοι παραμένουν πιστοι στον Παποκαίσσαρα. Το ιδιο και το ποιμνιο της εκκλησίας. Ακολούθησαν οργισμένες αντιδράσεις οργανωμένων οπαδών του Μακαρίου και επισόδεια εις βάρος των τριών μητροπολιτών ,των κληρικων που τους ακολουθούσαν και του ποιμνίου.
27 /3/1972
με υπόμημα τους οι τρεις μητροπολίτες διαμαρτύρονται προς τον Μακάριο για τους βανδαλισμούς και τις οργανωμένες επιθέσεις εναντιον των και για τη κατάληψη της μητροπόλεως Πάφου..
Την 1η Ιουνίου 1972
οι τρεις μητροπολίτες τάσσουν δεκαήμερη προθεσμίας στον Μακάριο, να εγκαταλείψη το κοσμικό αξίωμα του σε λαϊκούς και να περιοριστει στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα.
Στις 10 Ιουνίου 1972
ο Μακάριος τους απαντά “ Η κρισιμότης της καταστάσεως επιβάλλει την συνέχιση της προσφοράς των υπηρεσιών μου προς τον Λαόν….” (σε αντιθεση με την από 19/3/1972 απάντηση του)
Στις 8 Ιουνίου 1972
παράνομη σύναξη ιερέων επαρχίας Πάφου στρέφεται κατα του οικείου μητροπολίτου. Ακολουθούν επιθέσεις σε κληρικούς που δεν συντάσσονται με τον Μακάριο, Κλείσιμο ναών., ναρκοθέτηση ναω, διακοπή μισθοδοσιας κληρικών, αποπομπή ιεροψαλτών, επιθέσεις κατα πιστων , ασχημίες, βανδαλισμοί , απειλές, εκβιαμοι, Εφημερίδες φιλα προσκείμενς στον Μακάριο καλούν και προτρέπουν τους οπαδούς του προέδρου σε επισόδεια προς στηριξη του .
Στις 23/7/1972
ο Μακάριος σε δηλώσεις τσην Αθηναικη εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ αναφέρει “ την οποιαδήποτε απόφαση μου επί του θέματος τούτου θα υπαγορεύσουν λόγοι εθνικοί και ουχί η οπιαδήποτε γνωμη και απόφαση τν τριών μητροπολιτων”
Ακολουθουν κηρυγματα μισους απο τον χωρεπισκοπο Κωνσταντιας Χρυσόστομον από τον άμβωνα του καθεδρικού ναού Αγιου Ιωάννου στη Λευκωσία “ Υψωσατε τους γρόνθους σας, αποκόψατε τας χείρας των…” (οσων επιβουλεύονται τον Μακάριο)
1/4/1972
έφεδροι αξιωματικοί αποδοκιμάζουν εντόνως κατα την παρέλαση και τους εορτασμούς επί της επετείω της !ης Απριλίου, στην πόλη της Αμμοχώστου, τον χωρεπισκοπο Κωνσταντίας Χρυσόστομον ( μετέπειτα αρχ. Κύπρου)
24/8/1972
ο Αρχιμανδρίτης της μητροπόλεως Πάφου, Ιωάννης Μαλλουρής, κληθείς στο ΚΕΝ Γεροσκήπου για ορκομωσία νεοσυλκετων, δέχεται επίθεση απο οργανωμένους οπαδούς του Μακαρίου και με τη συνέργια αστυνομικης δυναμης, με σκοπό το λιντσάρισμα του. Διαφευγει με παρέμβαση του στρατου.
2/10/1972
ομιλία του χωρεπισόπου Κωνσταντις Χρυσοστόμου, στο Α Γυμνάσιο αρρένων στην Αμμόχωστο κατα τη διάρκεια αγιασμού, δίνει το έναυσμα για εκτεταμένα επιδόσεια μεταξύ μαθητων, και σε αποδοκιμασία του ιδίου.
Περιοδικό “ΖΩΗ” Ιούλιος 1972: “ Καθημερινώς καταφθάνουν δυσάρεσται ειδήσεις εκ Κύπρου. Τόσνο αι εφημερίδες της Μεγαλονήσου, οσον και επιστολαί αναγνωστών, αναφέρουν πλείστα οσα, τα οποία μαρτυρούν οτι ενας διωγμός έχει ξεσηκωθεί από τους κυβερνώμτας ενατιον ολων εκείνων οι οποίοι έχουν το θάρρος να διαφωνούν και να εμμένουν στην κανονική εκκλησιαστική τάξη, Ιδου μερικα περιστατικα: Ο διάκονος της μητροπόλεως Κιτίου Κρίτων Διονυσίου, ετέθη σε διαθεσιμότητα, απεκόπη η μισθοδοσία του και κατεδικάσθη εις τον δια πείνης θάνατον, ηναγκάσθη να εργάζεται ως εργάτης σε οικοδομή επί της λεωφόρυ Λεμεσού. “ Το ίδιο συνέβη και με ολους τους κληρικούς (με πολυμελείς οικογένειες) που τάχθηκαν υπερ των απόψεων των τριων συνοδικών. Με τη συνδρομή της αστυνομίας, ο παποκαίσσαρας σφραγίζει ιερούς ναούς, εξώνει κληρικούς και λαϊκούς που συνασπίζονται με τους τρεις συνοδικους. Απολύει ακόμη και ψάλτες. Κομμουνιστες που δεν εκκλησιάζονταν καν πιο πριν καλούνται να αναλάβουν ως επίτροποι σε εκκλησίες. Ο Παποκαίσσαρς οπου και να πάει τον ακολουθουν στρατιες του εφεδρικού σωματος που εκτρέποινται σε αίσχη και ιεροσυλίες. Ακολουθίες διακόπτονται, σφραγιζονται ναοί και η ακολουθία συνεχίζεται στο υπαιθρο η σε παρεκλήσια, η σε πρόχειρα κατασκευάσματα. Οι εικόνες θυμίζουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιοανικών χρόνων.
Τόσος φανατισμός και προσωπολατρεία επικρατεί μεταξύ των οπαδών του προέδρου που αποκαθιλώνεται απο τους δεσποτικούς θρόνους ιερών ναών η εικόνα του Δεσπότου Χριστου και αναρταται πλέον εγχρωμη φωτογραφία του Μακαρίου!!!
Ενδεικτική ειναι η κατασταση που περιγραφει ο Γεωργιος Α Γιώρκας στο βιβλιο του “Τα σκαλοπάτια της ζωής” :
“………Ο ιερέας του Μαραθοβουνου, παπά Κυριάκος, απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής (με διευθυντή τον αρχιμανδρίτη Λευκωσιάτη) ακολούθησε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Κύπρου. Εμείς σαν ψάλτες και το εκκλησίασμα ως σύνολο ακολουθήσαμε τον παπά μας. Ο χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Χρυσόστομος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου) μου απέστειλε προσωπική επιστολή, με την οποία μου γνωστοποιούσε τη παραίτηση μου από ψάλτη !!! γιατί δεν έπεισα τον ιερέα να ακολουθήσει τον καθαιρεμένο …
Οι περισσότεροι παπάδες ακολουθούσαν την απόφαση της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου. Όμως ο Μακάριος τους εξανάγκασε ή να τον ακολουθήσουν ή, να φύγουν εκτός Κύπρου. Αφ΄ ενός διέταξε και περιεκόπη η μισθοδοσία τους από το δημόσιο ταμείο, αφ ετέρου δε με την αστυνομία, προέβη σε βίαιη έξωση τους από τους ναούς. Έτσι δημιουργήθηκαν πρόχειροι τόποι λατρείας, στο ύπαιθρο ή παράγκες (κατακόμβες). Αλλά ούτε εκεί τους ‘αφησε ήσηχους. Με εγκάθετους τους παρενοχλούσε και με μπουλτόζες γκρέμιζε τις κατακόμβες.
Στο Μαραθόβουνο, με αστυνομικές δυνάμεις, παρά την αντίσταση του λαού, , την Αγία Τρίτη της εβδομάδας των Παθών, κατάφερε να εξώσει τους πιστούς από την εκκλησία του προφήτη Ηλία. Έφερε τον παπαζαοζύνιχο, με πιστόλα στην κόξα…. και δημιούργησε και εκκλησίασμα … από επιστρατευμένους αριστερούς που ξαφνικά βρέθηκαν να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, ενώ πιο πρίν σύχναζαν έξω από το ναό κάθε Πάσχα… για να εορτάσουν την Ανάσταση.. ….παρενοχλώντας τους πιστούς. Ο παπαΚυριάκος ακολουθούμενος από το σύνολο των τακτικά εκκλησιαζομένων, λειτουργούσε ύστερα από αυτό, σε μικρό εκκλησάκι, μέσα στο περιβόλι του Γιάγκου Παπαδόπουλου . Μάλιστα για να καλύψουμε τις ανάγκες επεκτείναμε το εκκλησάκι, με κατασκευή από τσίγκους.
Και ξαφνικά, μια Κυριακή, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνοδευόμενος από πολυπληθή συνοδεία αστυνομικών και πραιτωριανών, και από διάφορους κουβαλητούς για εκκλησίασμα, αποφάσισε να επισκεφθεί τον Μαραθόβουνο και να λειτουργήσει στον προφήτη Ηλία. . Ενώ λειτουργούσαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, λόχος πραιτωριανών με επικεφαλής τον γνωστό «Σταφύθκια» παρεμπόδιζε, με απειλές και με άσκηση σωματικής βίας τους πιστούς να προσέλθουν στο ναό, με αποτέλεσμα να προκληθούν αψιμαχίες και ο «Σταφύθκιας» να χάσει πάνω στην αναμπουμπούλα που δημιούργησε ο ίδιος, το πηλίκιο του. Έφτασαν μέχρι το ναό επιχειρώντας να μας κλείσουν τα μικρόφωνα. Ηρθε και με παρακαλούσε να μεσολαβήσω να του δώσουν πίσω το πιλήκιο του. Έξω από το ναό γινόντουσαν μάχες. Τον γυιό μου Βάσσο ηλικίας 18 ετών τον άρπαξε από τον λαιμό, να τον πνίξει. Το πιλήκιο του Σταφύθκια , μου το παρέδωσαν και το πήγα στο Εργατικό Κέντρο, του τηλεφώνησα και ήρθε και το παρέλαβε. Εκ των υστέρων ισχυριζόταν ότι έχασε και το ρολόϊ του. «Να πας να το βρεις!!!» του απάντησα.! Τελικά, όταν έγινε το πραξικόπημα.. ο διαβόητος Σταφύθκιας, όχι μόνο τάχθηκε με τους πραξικοπηματίες αλλά συνέλαβε και τους συναδέλφους του αστυνομικούς του Τμήματος όπου υπηρετούσε και τους έκλεισε στα κρατητήρια!! “
Αλλα περιστατικά βίας από τον Παποκαίσσαρα:
6 Δεκεμβρίου 1973. Οι πιστοί που εκκλησιάζοντο στην κατακόμβη Αγιου Ελευθεριου στη Λεμεσό, βρέθηκαν προ ερειπίων του ιερού ναού που κατεστραφη ολοσχερως ανατιναχθείς με βομβες που τοποθέτησαν οπαδοί του Παποκαίσσαρα.
4 Ιαννουαρίου 1974 . οπαδοί του παποκαίσσαρα ανατινάζουν τον ναό του αγιου Γεωργιου στα Λατσιά Λευκωσίας, μετατρέποντας τον σε άμορφη μάζα ερειπίων.
Στις 10 Ιουνίου 1974, ανατινάχθηκε η κατακόμβη του Αποστόλου Βαρνάβα στην Αμμόχωστο.
Στις 10 Ιουνίου 1974 ανατινάχθηκε η κατακόμβη των 13 Οσιομαρτύρων της Καντάρας, στην Ακρό[πολη Λευκωσίας. Αργότερα , ιερά σκεύη, σταυροί και εικόνες που χάιηκαν απο τις ανατιναχθείσες κατακίομβες βρέθηκαν στα υπόγεια της Αρχιεπισκοπής στον ιδιο χωρο που υπήρχαν οπλα και πυρομαχικά.
Στις 24 Ιουνίου 1974 ο Τμηματάρχης Μέσης Εκπαίδευσης με εγκύκλιο του απαγόρευε των εκκλησιασμό εκπαιδευτικών σε κατακόμβες με απειλή πειθαρχικών μετρων.
Στις 14 Μαίου 1975 αστυνομική δύμαμη κατέλαβε τη Μητρόπολη Λεμεσού αφου καταφερε να παραπλανήσει τον μητροπολίτη Κιτίου.
Στις 15 Μαίου 1975 αστυνομική δύναμη κατέλαβε τον ιερό ναό Αγ. Γεωργίου στα Λατσία και εγκατέστησε φρουρά. Το ίδο σκηνικό επανελήφθη στις 15 Ιουνίου 1975 και στο Λιοπέτρι.
Η εκκλησιαστική κριση συνεχίστηκε και μετα την τουρκική εισβολή. Μετα τον θάνατο του Μακαρίου, επήλθε η τελική λήξη της κρίσης και γεφύρωση του χάσματος με συμφωνια μεταξύ των δυο πλευρών δια της οποίας ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος απεδέχετο οτι δεν ειναι επιτρεπετη η ανάληψη κοσμικής εξοσσίας από κληρικούς. Τουτέστιν οι οπαδοί του Παποκάισσαρα μετα τον θάνατο του , συνομολόγησαν οτι ο Παποκαισσαρισμός ειναι αίρεση και οτι ειναι αντιθετη με τους ιερούς κανόνες και μη συμβατη η ανάληψη πολιτικής εξουσίας από κληρικούς.
ΤΣΕΧΙΚΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ
Ο Μακάριος με πάσα μυστικότητα, ερήμην της Ε.Φ. εισάγει οπλισμό από την Τσεχοσλοβακία για να εξοπλίσει τις παρακρατικές οργανώσεις του.
Εφημερίδα “ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ” 9/3/1972
Ο οπλισμος μετεφέρθη και αποθηκεύτηκε στην Αρχιεπισκοπή με 41 φορτηγα αυτοκίνητα. 3.350 κιβωτια περείχα οπλα και 7.750 κιβωτια περιείχαν πυρομαχικά Τα στοιχεια αυτα κατετέτθησαν επί δικαστηρίω. Κατετέθη επίσης οτι ο Αρχιεπίσκοπος δώρισε δυο πιστόλια στον πρωην υπ,. Εσωτερικων Πολ Γιωρκάτζη. Εγραφη δε σχετικώς (ΠΑΤΡΙΣ 28-10-1971) “ Κόλυβα ηταν τα περίστροφα δια να τα μοιράζει ανα δύο εις Ιεράρχης; Και εις πόσους εμοίρασε τοιαύτα;”
H αρχιεπισκοπή ειχε μετατραπει σε κέντρο διακίνησης οπλων προς το παρακράτος. Βρέθηκαν δεκάδες χειρόγραφες και δακτυλογραφημένες αποδείξεις παραλαβής οπλων. Με τα οπλα αυτά εξοπλίζοντο ομάδες οπαδών του Μακαρίου, Λυσσαριδικοί και μέλη τους ΑΚΕΛ. Ως:
Σε πέντε αποδείξεις, αναφέρονται ως παραλήπτες οπλισμού οι
α) Τάκης Προβίδης (22/1/1973)
β) Αντρέας Αμμάν (29/3/1973)
γ) Σταύρος Κορνήλιος ( 9/6/1973)
δ) ανθυπαστυνόμος Μαλέκκος ( (15/7/1973)
ε) Ανδρέας Ζήνωνος (5/4/1974)
Σε άλλες αποδείξεις αναφέρονται ως παραλήπτες
α) Χριστοφίδης παρέλαβε στις 26-1-1973, 5 αυτόματα και 5 χειροβομβίδες ΜΚ2
β) Ανδρέας Αμάν, παρέλαβε στις 6-4-73 , 4 αυτόματα και 280 φυσίγγια 7,63 μμ
γ) Αντώνης Χαμπή Φανιέρος, παρέλαβε στις 23/6/1973 2 ημιαυτόματα και 120 φυσίγγια. Ο ίδιος παρέλαβε στις 6/4/1974 1 ημιαυτόματο, 3 ξιφολόγχες και 250 φυσίγγια
δ) Λοχίας 1278 Πέτρος Λοίζου, σωνατοφύλακας του Β. Λυσσαρίδη παρέλαβε στις 7/2/1973 25 τυφέκια και 3/360 φυσίγγια. Την ιδια ημερομηνία παρέλαβε άλλα 20 τυφέκια και 3.360 φυσίγγια.
Ο ίδιος παρέλαβε στις 17/5/1974 40 καλασνίκωφ και 5.500 φυσίγγια , ενώ στις 21/5/1974 παρέλαβε 22 καλασνίκωφ με κοντάκι , 14 καλασνίκωφ με πτυσσόμενο κοντάκι και 3 μπαζούκας. Ο τελεθυταίος παρέλαβε , σε διάφορες ημερομηνίες εκατοντάδες αυτομάτων καλασνίκωφ και τυφεκίων προφανως δι εξοπλισμόν ομάδων του Λυσσαρίδη.
ε)Στέλιος Γεωρίου από Τρούλλους παρέλαβε 7 ημιαυτοματα τυφέκια και 1125 φυσίγγια
στ) Σταύρος Κορνήλιος, παρέλαβε στις 21/6/1974 4 καλασνίκωφ και 550 φυσίγγια
ζ) Αντρέας Παναγίδης από καλαβασό, παρέλαβε στις 25/6/1974 ενα ημιαυτόματο και 200 φυσίγγια
η) Αντώνης Χαμπή Φανιέρος απο Αραδίππου, παρέλαβε στις 5/10/1973 δυο καλασνίκωφ και 6 πλήρεις γεμιστήρες
θ) Λεωνίδας Στέλλιου από Λεμεσό, παρέλαβε στις 15/3/1973 6 χειροβομβ’ίδες και 100 φυσίγγιθα των 45, 50 και 38 χιλ.
ι) Εζεκίας Παπαϊωάννου (Γ.Γ. ΑΚΕΛ) στις 13/8/1973 παρέλαβε 7 ημιαυτόματα, και 7 τελαμώνες φυσιγγίων . Την απόδειξη υπογραφει ο ίδιος ο Εζεκίας Παπαιωάννου και απο κάτω υπογράφει ο Γεώργιος Τομπαζος, διευθυντής της ΚΥΠ.
ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΥ
26/3/1972 Με παρέμβαση του Βασιλέως Κωνσταντίνου, διευθετείται συνάντηση Μακαρίου – Διγενή στη Λευκωσία. Η συναντηση των δυο ανδρών ‘εγινε σε κλίμα συγκίνησης. Αλληλοασπάστηκαν και εδάκρυσαν κατασυγκινημένοι και οι δύο. Ο Διγενής προτείνει χείρα φιλίας στον Μακάριο και συνένωση των προσπαθειών τους για τη σωτηρία της Κύπρου, με πρωτο βήμα, την απο κοινού καταγγελία της Χούντας, που θα επέφερε την πτώση της. Κάνει σαφεις και ορισμένες προτάσεις . Ανάληψη της προεδρίας της Δημοκρατιας από τον Πασχάλη Πασχαλίδη, Ο Μακάριος παραμένει Εθνάρχης και μαζί με τον Διγενή ασκούν τον έλεγχο σε μια προσπάθεια Ελληνοποίησης των πάντων εκ των κάτω προς τα άνω και επάνοδο του Κυπριακού στα πλαίσια Αυτοδιάθεσης – Ενωσης.
Στους όρους αυτούς συμφώνησε ο Μακάριος. Θα ακολουθούσε και άλλη συνάντηση τους, για εφαρμογή των όρων, αλλά ο Μακάριος θα υπαναχωρούσε, ειδοποιόντας τον Διγενή ότι άλλαξαν οι συνθήκες και πλέον δεν ισχύουν όσα συμφωνήθηκαν.
Στις 4/5/1972
ο Μακάριος απορρίπτει τις προτάσεις Διγενή με τον ισχυρισμό οτι παρουσιάστηκαν νέες εξελίξεις και δεδομένα.
Στην από 16/5/1972
απαντητική επιστολή του ο Διγενής αναφέρει:
“ Μου λέγετε ότι δεν σκοπέυετε επί του παρόντος να παραιτηθείτε του προεδρικού αξιώματος. Και όμως, κατα την συνάντησιν μας, όταν σας εισηγήθην την παραίτησιν σας, δεν απερρίψατε τούτο, αλλ αντιθέτως ηρχίσατε να συζητείτε ποιον θα ήτο το καταλληλότερον πρόσωπον να υποδειχθή υφ ημών δια το αξίωμα του προέδρου.
Μακαριώτατε, ο,τι με παρεκίνησε να κατέλθω εκ νέου εις Κύπρον, διασπασας πέριξ μου κλοιόν εις Αθήνας και διακινδυνευσας ένα επικίνδυνον θαλάσσιον πλουν, ητο η επιθυμία μου να προσφέρω και τας τελευταίας μου δυνάμεις εις τον αγωνα της Ενώσεως. Θα απετέλην τραγικην παρεξήγησιν να νομισθή ότι, εις ηλικίαν 74 ετών, κατήλθον εις Κύπρον δια να μοιρασθώ μεθ υμών την εξουσίαν και να απαρνηθώ τας αρχάς μου, δια τας οποίας επολέμησα και διακινδύνευσα εν Κύπρω. Υπο την αρχηγίαν μου ο Κυπριακός λαός εδοξάσθη επί τριετίαν, δια να απόλαυση το αγαθόν της ενώσεως. Τας θυσίας του λαού τούτου, ειμαι αποφασισμένος να αξιοποιήσω πάση θυσία…. Μακαριώτατε, εκ της επιστολής σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει έδαφος δι ειλικρινή συνεννόησιν και συνεργασίαν. Πριν όμως διαχωρίσω πλήρως τας ευθύνας μου, και δια να αντιληφθή ολόκληρο ο ο Ελληνισμός τα ειλικρινείς μου προθέσεις και την αγάπην που αισθάνομαι δια τον δύσμοιρον αυτόν τόπον, σας προσφέρω μίαν υστάτην ευκαιρίαν, δια να αισθανθήτε τας ευθύνας σα;ς έναντι τούτου και να αποδέιξετε δι έργων την επιθυμίαν σας να συνεργασθήτε μετ εμού δια την σωτηρίαν του….”
Η αποτυχία συνεννόησης των δύο αρχηγών, οδήγησε στη βία και στην αντιβία. Η ΕΟΚΑ Β προβαίνει σε ενέργειες επίδειξης ισχύος. Ο Μακάριος απαντά με την έκνομη δραστηριότητα του Επικουρικού Σώματος και της Προεδρικής Φρουράς. ( βλ. Εκθεση Γκάρετ, Έκθεση Διεθνούς Επιτροπής Νομικών)
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ ΑΥΓΟΥΣΤΗ
Στις 3 Ιουνίου 1973 και περί ωραν 17.00 δολοφονείται στο Πραστείο Αυδήμου Λεμεσού, στη φαρμα του, (ενώ άρμεγε τα πρόβατα) ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Αριστοκλής Αυγουστης, από 4 οπλοφόρυς που έφεραν στολή παραλλαγής (προφανως μέλη του περιβόητου εφεδρικού σώματος.) Ηταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ, μέλος του ΣΑΠΕΛ και εξάδελφος του Τάκη Ευδόκα (ανθυποψήφιου του Μακαρίου 1968). Ως συν.ηθως το έγκλημα περέμεινε ατιμώρητο. Αργότερα, συναγωνιστες του θύματος εκδικήθηκαν τον άδικο θάνατό του με εκτέλεση ενός εκ των δραστών.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΙΣΣΟΥΡΙΟΥ:
Στις 26 Ιουνίου 1973 δολοφονείται από πραιτωριανούς ο Αντώνης Πισσούριος και τραυματιζεται σοβαρά ο οδηγός ταξί Τάκκας που ηταν μαζί του. Και αναγνωρισε τους δολοφόνους. Πλην όμως τον εκτέλεσαν μεσα στο νοσοκομείο για να μην αποκαλυψει τους δολοφόνους.Ο δολοφονηθείς Πισούριος ητα γνωστος για τα αντιμακαριακά του αισθήματα. Διατηρούσε δυο λυκόσκυλλα. (τον ένα τον αποκαλούσε “Χάρη”). Επίσης ειχε δυο άλογα που τα ονόμασε το ένα Επίορκο και το άλλο Προδότη . Οι σκύλλοι αντιδρουσαν έντονα οταν έβλέπαν στη τηλεόραση την φιγούρα του Μακαρίου.Πολλές φορες μάλιστα έσπαζαν και την οθόνη της τηλεόρασης. Ενεταλμένοι του καθεστωτος δολοφόνησαν αρχικά τους σκύλλους και στη συνέχεια έφτασαν στο στόχο τους που ηταν η δολοφονία του ιδιοκτήτη τους Αντώνη Πισσούριου.
Διηγείται ο τ. Αστυνομικός Γιαννάκης Τράντας : “ Ημουν εν υπηρεσία μαζί με 2 η 3 συναδέλφους και κάναμε περιπολία στην παραλιακή λεωφόρο στην Αμμόχωστο, μ’χρι το ΑΛΤ του δρόμου και απέναντι ηταν η μπυραρία του Πισσούριου. Ηταν μικρες μεταμεσονύκτιες ώρες και επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ακουσαμε πυροβολισμούς στην περιοχή και κατευθυνθήκαμε προς το σημείο. Ειδαμε ένα μικρό salοοn αυτοκίνητο τύπου TOYTA να φευγει από τη σκηνή με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Δεν πιστευαμε στα μάτια μας. Ηταν όχημα της ΚΥΠ από τη Λευκωσία. Ο Πισσούριος είχε δύο λυκόσκυλλους πανομοιότυπους εκπαιδευμένους που ορμούσαν στην τηλεόραση όταν έδειχνε τον Μακάριο. Τους σκύλλους αυτούς του σκότωσαν λίγες μέρες πριν δολοφονούσουν το αφεντικό τους.”.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΩΣΤΑ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
τις 28/10/1973 δολοφονείται στο Δίκωμο ο ενωτικός αγωνιστής , πυροσβέστης Κώστας Σωτηρίου ως αντίδραση για την αναγραφη συνθημάτων κατα του Μακαριου στου τοίχο οικήματος των »Λαίκων Οργανώσεων”. Ως υπευθυνος κατονομάζεται ο Κατσιάμαλης, ο οποίος ουδεποτε τιμωρήθηκε για τη δολοφονία
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ
Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος , ηταν αντάρτης στον αγωνα 1955-59 με δραση στη επαρχία Αμμοχώστου. Μετείχε και στην ΕΟΚΑ Β. Μετα το πραξικόπημα δολοφονήθηκε με βαρβαρο τρόπο , περιλούστηκε καυστικό υγρό (acid) από εγκάθετους του Καθεστώτος Μακαρίου. Καταγόταν από την Πυργά Αμμοχωστου.
ΟΡΓΙΟ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ. ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΕς ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ , ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ – ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΩΤΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΦΕΔΡΙΚΟ .
Συλλήψεις και κακοποιήσεις αντιφρονούντων, βομβιστικές επιθέσεις, εμπρησμοί οχημάτων , καταστηματων και περιουσιών αντιφρονούντων, ανατινάξεις ναών, απειλές , εκφοβισμοί και εκβιασμοί εις βάρος αντιφρονούντων, ειναι μερικές απο τις δραστηριότητες του του Μακαριακού παρακράτους και του περιβόητου Εφεδρικού Σωματος που ενεργούσε χωρίς κανενα έλεγχο υπο τις άμεσες εντολές του Μακαρίου.
ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΕΝΩΤΙΚΩΝ
26/1/1973 Βομβιστική επίθεση στην οικία του αγωνιστή Ρένου Κυριακίδη, στη Λευκωσία
1/2/1973 Βομβιστική επίθεση στην οικία του λοχία της αστυνομίας Ανδρέα Κουλουντή στη Πάφο
13/2/1973 Κακοποίηση από πραιτωριανούς του Χριστόδουλου Γεωργίου απο Μελίνη Λάρνακας
20/2/1973 Πυροβολισμοί απο άνδρες της προεδρικής φρουράς κατα πολιτων. Μιχ. Πλυμπίου, Σοφοκλή Σοφοκλέους. Μιχα’ήλ Σάουροτ, Λουκή Ττοφή στα Λύμπια
27/2/1973 Πραιτωριανοί απήγαγαν και κακοποίησαν 13χρονο βοσκό από Κερύνεια
7/3/1973 βομβιστική επίθεση σε πρατήριο βενζίνης ΠΕΤΡΟΛΙΝΑ ιδιοκτησίας Χατζησάββα και Ττόφα στη Λευκωσία
βομβιστική επίθεση σε β οροφο πολυκατοικίας Κλείτου Κωνσταντινίδη στη Λεμεσό
8/3/1973 βομβιστική επίθεση στην οικία του αξιωματικου της Ε.Φ. Παύλου Νικήτα στη Πάφο,
βομβιστική επίθεση σε πρατηριο βενζίνης FINA ιδιοκτησίας Βασίλη Τσαγκάρη στη Λευκωσία
11/3/1973 βομβιστική επίθεση στην οικία του Αλεκου Ευριπίδου στον Αγιο Παύλο Πάφου
15/3/1973 βομβιστικήεπίθεση σο κατάστημα του Σταύρου Ζάκου στην Αμμόχωστο
βομβιστική επίθεση στην οικία τουλοχία της αστυνομίας Ανδρέα Κουλουντή στη Πάφο. Κατα του ιδίου ειχε προηγηθεί και άλη βομβιστική επίεθση την 1/2/1973
16/3/1973
Απολύονται 32 μέλη του αστυνομικού σώματος γιατί θεωρούνται ως αντιμακαριακοί.
*** Βομβιστική επίθεση στην οικία του αγωνιστή της ΕΟΚΑ , δικηγόρου Πανίκκου Σωτηρίου, στη Λεμεσό
*** Βομβιστική επίθεση στην οικία του Ναποή Χριστοφή στη Λεμεσό
*** Βομβιστική επίθεση στο ιατρείο του Τάκη Αριστείδου, στη Λεμεσό.
*** Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Τάκη Σπανιά στη Λεμεσό
*** Βομβιστική επίθεση σε καθαριστήριο Λεωνίδα Μαρνέρου στη Λεμεσό
*** Βομβιστική επίθεση στηννοικία του Νίκου Τσίρίδη στη Λεμεσό.
*** Βομβιστική επίθεση στο καθαριστήριο του Παναγιώτη Μακεδόνα στη Λεμεσό.
*** Βομβιστική επίθεση στηνοικία Χαράλαμπου Χριστοφή στη Λεμεσό
*** Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Σωκρατη Ηλιάδη στη Λευκωσία
*** Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Νεοφύτου Παπαδόπουλου στη Λευκωσία
*** Βομβιστική επίθεση στην οικία Λουκή Καρανίκκη στη Λευκωσία
*** Ανατόιναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Αντώνη Μιχαήλ στη Λευκωσία
*** Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίαςΘεόδουλου Ορφανίδη στη Λευκωσία
*** Βομβιστική επίθεση στην οικία Αντρέα Τηλεμάχου στη Πάφο
*** Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Αντη Οικονομίδη στη Πάφο
20/3/1973
βομβιστική επίθεση στην οικία Χριστόδουλου Κόκκινου στη τρεμυθούσα Πάφου
*** Βομβιστική επίθεση σε κατάστημα ιδιοκτησίας Ντίνου Κονιώτη στη Πάφο/
21/3/1973
βομβιστική επίθεση σε οικία του δασκάλου Γαβριήλ Γεωργίου στην Εμπα Πάφου
23/3/1973
κακοποίηση του φωτογράφου Μιχ. Ολυμπίου από τα Λύμπια, κατα την επιστροφή των μητροπολιτών Κιτίου Ανθίμου και Πάφου Γενναδίου στο αεροδρόμιο Λευκωσίας , απο την Αθήνα
24/3/1973
Στο κέντρο “κορνερ” στη Λάρνακα, Πραιτωριανοί, επιτίθενται και κακοποιούν τους Ανδρέα Αριστείδου, Κυριάκο Κωμοδρόμου, Νικ. Πλαστήρα και τον ελλαδίτη αξιωματικό Φίλη Θεοδώρου
5/4/1973
Συλλαμβάνεται από την προεδρική φρουρά Γνωστός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, ο Θεόδωρος Κάστρος, από τον Γαϊδουράν, συνελήφθη σε δρόμο πίσω από την Αρχιεπισκοπή όπου πήγε να αγοράσει μπογιές για βάψιμο. Οδηγήθηκε στο Μεγάλο συνοδικό της Αρχιεπισκοπής, όπου, στην παρουσίαν του Μακαρίου, τον κτύπησαν άγρια, τον κλωτσοκόπησαν, τον ύβρισαν, τον εξευτέλισαν. Και όλα αυτά γιατί εθεωρήθη ύποπτη η παρουσία του εν καιρώ ημέρας στην περιοχήν.
3. Όταν αφέθη ελεύθερος αργά το βράδυ, μου τηλεφώνησε. Πήγα, τον έπιασα καταματωμένο και ταλαιπωρημένον, και τον πήρα στις εφημερίδες για να καταγγείλει την ενώπιον του Μακαρίου κακοποίησή του στο Μ. Συνοδικό της Αρχιεπισκοπής. (αφήγηση από τον τομεάρχη της ΕΟΚΑ Φωτη Παπαφώτη)
Ο Γενικός Γραμματέας της Ενωσης Εφέδρων Αξιωματικών Πάφου, Κυριάκος Χαραλάμπους δέχεται πυροβολισμούς και τραυματίζεται.
6/4/1973
Βομβιστική επίθεση σε πρατήριο βενζίνης SHELL ιδιοκτησίας Αντρεα Σιάφκα στη Λάρνακα
Ανατίναξη αυτοκινήτου ιδιοκτησίας Σωτήρη Γιαννάκη στη Λάρνακα
9/4/1973
Εν μια νυκτί το Μακαριακό παρακράτος επιδίδεται σε όργιο τρομοκρατίας εις βάρος αντιφρονούντων. Συνολικά διενήργησε 25 βομβιστικές επιθέσεις στη πόλη της Πάφου , 5 βομβιστικές επιθέσεις στη Λεμεσό και 2 βομβιστικές επιθέσεις στη Λάρνακα
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ Εις ΒΑΡΟΣ ΕΝΩΤΙΚΩΝ
Η Ε.Σ.Ε.Α με ανακοίνωση της (αρχες 1974) αξιώνει την απομάκρυσνη των βασανιστών από την κρατική υπηρεσία, ζητεί δε προς τούτο απο την πνευματικη ηγεσία του τόπου, τον τύπο, την εκκλησία, τους δικηγορικούς συλλόγους να διαμαρτυρηθούν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην ανακοίνωση αναφέρει ενδεικτικά : “……. Οι νεφροί του κρατούμενου Μαυρονικόλα εχουν παραλύσει και το σωμα του εμέυρισε από τους κτηνώδεις ξυλοδαρμούς. Η ούρηση του διεκόπη επί 10ημερον. Οι βασανιστές χοροπηδούσαν στην κοιλιά του, ώστε εβλάβησαν τα έντερα του. Η ζωη του κινδυνεύει ακόμη.
Με ενόρκους καταθέσεις στα δικαστήρια, πλήθος κρατουμέων καταγγέλλουν χιτλερικα βασανιστηρια απο όργανα της αστυνομίας λαι του παρακράτους.
Κατάγματα πλευρών, οστών προσώπου και άλλων μελών του σατός τους, βγάλσιμο νυχιών, μαστιγ’ώσεις, ανηλεή και πολύωρα κτυηματα με σάκκους άμμου και γριθιές, χοροπηδήματα στη κοιλιά μεχρις αιμορραγίας, διακοπή αναπνοής, σφίξιμο ποδιών με σανίδες και μαστίγωμα των πελμάτων κ.λ.π., ώστε οι γοερές κραυγες των μαρτύρων να ακούγονται έξω από τα Νταχάου!
Πολλοί προσάγονται στοιυς Δικαστάς σε απελπιστική κατάσταση και εισάγονται αμέσως σε νοσοκομεία. Μερικών η ζωή κινδυνεύει ενω απειλούνται και οι γονείς, σύζυγοι και τα παιδιά τους και απαγορεύεται η επίσκεψη των δικηγόρων τους……”
Μερικοι εκ των κακοποιηθέντων ειναι: Κορυζής, Μακρής, Χατζημιχαήλ, Βραχίμης, Στυλιανίδης, Σπύρου, Σκούρος, Μαυρονικόλας, Παντελή, Πακοντής, Αθανασίου, Κιλές, Ανδρονίκου, Θάνος, Καλλιτσώνης, Χριστοδούλου, Λουκάς, Μούζουρος, Τόφας, Τσολάκης,,,, Κονναρής, Γιαννάκης Χριστοφόρου, Α. Μαρίνος, Μιχάλης Ηρωδότου, Α, Κωστουρής,Φοίβος Χατζηφυσέντζος, Ορθοδόξου, κ.α.
Τα δικαστήρια έχουν εκδοσει εκατοντάδες διαταγών ανακρίσεων για κακοποιήσεις, αλλά ουδέις αστυνομικός βασανιστής ανακρίθηκε με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν οι καννίβαλλοι εις το σαδιστικό έργο τους…..” και συνεχίζει η ανακοίνωση της ΕΣΕΑ : “….Πέρυσι πάλι η “διεθνής Επιτροπή Νομικών “ κατήγγειλεν επισήμως παρόμοια εγκλήματα της κυπριακής αστυνομίας και του “Επικουρικού Σώματος” που συμπεριλαμβάνει σωματεμπόρους, χασισεμπόρους, ληστάς κ.λπ και κατήντησε υπό τις ευλογίες του αιμοσταγούς ρασοφόρου Μακαρίου, αντίγραφον των χιτλερικών SS.”
ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΡΙΩΝ ΜΗΝΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ
13 Ιουνίου 1973. Ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης, γνωστός Ενωτικός αγωνιστής, γραμματεας της Μητροπόλεως Κηρυνείας και συνεξόριστος του Μακαρίου στις Σευχέλλες κατδαικάζεται σε τρίμηνη φυλάκιση και οδηγείται στις φυλακές για αρθρογραφία του κατα του προέδρου Μακαρίου. Ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης γνωστός και ως “αλατζιένος” από τη συμμετοχή του στην “Παθητική Αντίσταση” που κήρυξε ο Διγενής κατα τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, (φορούσε κοστούμι από κυπριακό υφασμα “αλατζιά” υφασμένο σε αργαλείο) ηταν άτεγκτος και αμετακίνητος και πλήρως αφοσιωμένος στον αγώνα για ελευθερία και ένωση με τη μητέρα Ελλάδα.
Μετά την επιστροφή τους στην Αθήνα απο την εξορία στις Σευχέλλες, και την εγκατάλειψη του στοχου της ΕΝΩΣΗΣ από τον Μακάριο, αντιδρά στη μετεξέλιξη με αρθρογραφία του και υφίσται ξυλοδαρμό από εγκάθετους του Μακαρίου. Αργότερα σε δίκη εναν τίον του για αρθρογραφία πάλι κατα του Μακαρίου που κατέληξε με απόφση τριμηνης φυλάκισης του από το καθεστως, , στις 13/6/1973, δηλώνει ότι”Εζητησαμεν από τας ελληνικάς αρχάς να μη ληφθού μέτρα κατα των επιτεθέντων διότι η λήψη μέτρων ενετίον των θα έιχε μοιραίας επιπτώσεις επί του κύρους του Εθνάρχου. Τον οποίον δεν ηθέλαμε να θίξωμεν|”
Ειχε υποστεί διώξεις από την αποικιοκρατία για τις απόψεις του. Στις 11/12 1933, σε ηλικία 30 ετών κατα δικάζεται σε 25 λίρες πρόστιμο ή φυλάκιση ενός μηνός γιατι δημοσίευσε αγγελία για τέλεση μνημοσύνου του ενωτικού Φιλιου Ζανέτου . Ο μισθός του ηταν 4 λίρες τον μήνα και δεν είχε δυνατότητα πληρωμής του προστίμου. Ετσι οδηγηθηκε στη φυλακή. Μετα την έκτιση της ποινής του εκτοπίστηκε “για λόγους δημοσίου συμφέροντος και δημοσίας ασφάλειας” ,με απόφαση του κυβερνητη, στο χωριό Κελλάκ.ι οπου παρέμεινε μεχρι 13/11/1935.
Στις 7/1/1950 με αρθρο του σρην εφημερίδα τουτ “ΕΦΗΜΕΡΙΣ” υπό τον τίτλο. “Ας το ιδρύσουν” αντιδρούσε στην ιδρυση αγγλικου Πανεπιστημίου στη Κύπρο, υποστηρίζοντας οτι σκοπός τους ηταν η αλλοίωση τοπυ εθνικού φρονήματος των Κυπρίων. Του απαγγέλθηκε κατηγορία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών εισαγγελευοντος του Κρίτωνα Τορναρίτη.
Στις 29 Ιουλίου 1973 έγινε μια κρατική ατιμία. Τα μεσάνυχτα περικυκλώθηκαν τα σπίτια δημοσιογράφων αντιπολιτευομένων εφημερίδων από εφεδρικούς, που τους έλεγαν και επικουρικούς και πραιτωριανούς,διενεργήθηκαν εξονυχιστικές έρευνες, ανακατώθηκαν βιβλία, έγγραφα, χαλιά, σκεύη, κρεβάτια, ερμάρια, τρομοκρατήθηκαν μικρά παιδιά, προς αναζήτηση όπλων και άλλων, δεν προέκυψε οτιδήποτε αλλά συνελήφθηκαν οι δημοσιογράφοι και σιδηροδέσμιοι κλείστηκαν στα κελιά των Κεντρικών Φυλακών. Στον γράφοντα επεφυλάχθη η τιμή να εγκλειστεί στην πτέρυγα που τον «φιλοξένησαν» οι Εγγλέζοι τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα. Την ίδια νύχτα έγιναν επιδρομές στα γραφεία των εφημερίδων και καταστράφηκαν αρχεία, έγγραφα, βιβλία, έπιπλα. Οι πραιτωριανοί τα έκαναν γης Μαδιάμ. Η «Γνώμη» δεν κατέστη δυνατόν να επανεκδοθεί. Σκοπός ήταν να διαλυθούν οι εφημερίδες και να τρομοκρατηθούν και να φιμωθούν οι λειτουργοί του Τύπου. Εκείνες τις μέρες είχε απαχθεί ένας υπουργός της κυβερνήσεως Μακαρίου και με αφορμή την απαγωγή η κρατική προπαγάνδα τα φόρτωσε στους δημοσιογράφους. Έγιναν έρευνες μα δεν προέκυψε οτιδήποτε. Απεδείχθη ότι ουδείς εκ των συλληφθέντων συνδεόταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την απαγωγή και οι άνθρωποι απολύθηκαν μετά από μέρες. Άλλως τε διεπιστώθη ποιος ήταν ο σκοπός εκείνης της ατιμίας. Ήταν η εξόντωση των αντιπολιτευομένων εφημερίδων και των δημοσιογράφων τους.
Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύτηκε η κομματική προπαγάνδα 42 χρόνια μετά και ξεσπάθωσε εναντίον του γράφοντος με «μισό» δημοσίευμα. Ότι συνελήφθη για την απαγωγή του υπουργού! Ο δράστης του δημοσιεύματος δεν είχε την εντιμότητα να σημειώσει ότι ο συλληφθείς απελύθη χωρίς οποιαδήποτε κατηγορία ως αθώο θύμα της ατιμίας. Ο λιβελλογράφος συνέχισε την τακτική προπαγάνδα του Στάλιν με την παροιμιώθη διαταγή στους συντρόφους: » Σ’ αυτό το δωμάτιο υπάρχει μια μαύρη γάτα. Κι αν δεν υπάρχει να την εφεύρετε». (συνεγραψε ο αγωνιστής, καθηγητής κ. Γιάννης Σπανός)
18/11/1973
Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΕΤΟΦΩΛΙΑΣ. Η πρωτη ολοήμερη μάχη μεταξύ ανταρτων της ΕΟΚΑ Β και ανδρών του εφεδρικου σώματος.
Ομάδα έξι ανταρτών (Σοφοκλής Ποταμίτης, Νεοκλής Ανδρέου, Ανδρεάς Κωνσταντίνου, Ανδρέας Κολοσσιάτης, Τάκης Παπαγρηγορίου και Ζήνων Κάττος) εντοπίστηκε στην τοποθεσία “Αετοφωλιά” , τρία χιλιόμετρα Β.Α του χωριου Αγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού. Ακολούθησε μάχη απο την 6.00 πρωϊνή έως 20.00 , με βολες πολυβόλων βίκερς, ολμων και μπαζούκας. Στην επιχείρηση συμμετείχαν 250 πάνοπλοι επικουρικοί. Οι αντάρτες επωφελούμενοι του σκότους διέφυγαν χωρίς απώλειες.
Η ΕΚΝΟΜΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ “ΕΦΕΔΡΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ” ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΙΑ.
Συλλήψεις και κακοποιήσεις αντιφρονούντων, βομβιστικές επιθέσεις, εμπρησμοί οχημάτων , καταστηματων και περιουσιών αντιφρονούντων, ανατινάξεις ναών, απειλές , εκφοβισμοί και εκβιασμοί εις βάρος αντιφρονούντων, ειναι μερικές απο τις δραστηριότητες του περιβόητου Εφεδρικού Σωματος που ενεργούσε χωρίς κανενα έλεγχο υπο τις άμεσες εντολές του Μακαρίου.
ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΦΩΤΗΣ: “Το κακόφημο Εφεδρικό Σώμα, γνωστόν ως οι Πραιτωριανοί του Μακαρίου, κακοποιούσε φανερά τους ενωτικούς. Αναφέρω πέντε περιπτώσεις:
1. Ένα βράδυ, από τις 10 μέχρι τα μεσάνυκτα, αστυνομικοί εν στολή, βοηθούμενοι και από πολίτες ανατίναξαν πέραν των 50 αυτοκινήτων και καταστημάτων Ενωτικών. Ουδείς συνελήφθη! Γνωστός πρώην αντάρτης στην ΕΟΚΑ, τον οποίον οι Αγγλοι βασανιστές όταν τον συνέλαβαν τον κακοποίησαν βάρβαρα (του έσπασαν μερικά παϊδια), και οι Πραιτωριανοί του Μακαρίου όταν τον συνέλαβαν, τον κακοποίησαν όχι απλά βάρβαρα αλλά κτηνωδώς, για να του αποσπάσουν πληροφορίες που θεωρούσαν ότι ήξεραν. Έφτασαν στο σημείο, οι άθλιοι να του μπήγουν στον πρωκτό λαιμόν μπουκάλας και να τον βγάζουν για δύο συνεχείς ώρες! Το θύμα του κακόφημου εφεδρικού είναι ο Γιαννάκης Χριστοφόρου από τον Αγιον Κωνσταντίνον Αγρού.
2. Γνωστός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, ο Θεόδωρος Κάστρος, από τον Γαϊδουράν, συνελήφθη σε δρόμο πίσω από την Αρχιεπισκοπή όπου πήγε να αγοράσει μπογιές για βάψιμο. Οδηγήθηκε στο Μεγάλο συνοδικό της Αρχιεπισκοπής, όπου, στην παρουσίαν του Μακαρίου, τον κτύπησαν άγρια, τον κλωτσοκόπησαν, τον ύβρισαν, τον εξευτέλισαν. Και όλα αυτά γιατί εθεωρήθη ύποπτη η παρουσία του εν καιρώ ημέρας στην περιοχήν.
3. Όταν αφέθη ελεύθερος αργά το βράδυ, μου τηλεφώνησε. Πήγα, τον έπιασα καταματωμένο και ταλαιπωρημένον, και τον πήρα στις εφημερίδες για να καταγγείλει την ενώπιον του Μακαρίου κακοποίησή του στο Μ. Συνοδικό της Αρχιεπισκοπής.
4. Τις πρώτης μεταμεσονύχτιες ώρες της 21/06/01973, το αναπηρικό μου αυτοκίνητο (είμαι ανάπηρος του αγώνα της ΕΟΚΑ) ανετινάχθη και διελύθη από αστυνομικούς της Φρουράς της Αρχιεπισκοπής. Αμα τη εκρήξει όρμησα έξω από το σπίτι με τις πυτζάμες και ξυπόλητος και έπιασα επ’ αυτοφώρω τους δράστες. Αυθημερόν έδωσα κατάθεση στην αστυνομία (αριθμό αστυνομικού τζίπ, αριθμόν και περιγραφήν των αστυνομικών και ονοματεπώνυμο του επικεφαλής της περιπόλου). Ουδείς φυσικά, συνελήφθη.”
ΓΕΩΡΓΙΑ Π. Γ.
Τον Απρίλιο 1972 όταν ημουν τελειόφοιτος της ιατρικής, ηρθα από την Αθήνα στη Κύπρο για λίγες μέρες και επισκεφθηκα την αδελφή μου που εργαζόταν ως νοσηλεύτρια στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας και διέμενε μαζί με άλλη συναδελφο της στη λεωφ. Λαρνακας στη Παλλουριώτισσα. Το βραδυ θα έβγαιναν μαζί με με τη συνάδελφο της και με τους φίλους τους που ηταν μέλη του εφεδρικού, για να διασκεδάσουν. Επειδή με φιλοξενούσε στο σπίτι που ενοικίαζαν, με κάλεσε να πάω μαζί τους και δέχθηκα τη πρόσκληση.
Πήγαμε σε κάποιο κέντρο διασκέδασης – ταβέρνα στη Ακρόπολη Λευκωσίας που ο ιδιοκτητης του απ ότι κατάλαβα εκ των υστερων δεν ηταν οπαδός του Μακαρίου. Ήμασταν πέντε άτομα Ηταν δύο άνδρες του εφεδρικού, καταγόμενοι από την Πάφο . Ο ένας που ηταν με την αρραβωνιαστικιά του, αργότερα σκοτωθηκε κατα το πραξηκόπημα της 15ης Ιουλίου 74. Ο άλλος ηταν γείτονας μας στη Πάφο και ζητούσε την αδελφή μου σε γάμο .
Στο κέντρο αφού φαγαμε και ηπιαμε, και ηταν η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός οι δυο άνδρες του εφεδρικού τράβηξαν τα πιστόλια τους και έριξαν μερικες σφαίρες στοχεύοντας τον πολυέλαιο. Επικράτησε πανικός. Το κατάστημα άδειασε από τους πελάτες. Ο ιδιοκτητης εκλιπαρουσε τους δυο ανδρες του εφεδρικού να σταματήσουν και έκλαιγε για τη καταστροφή που του προκάλεσαν.
Εγω διαμαρτυρήθηκα έντονα για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους. Η αδελφή μου δήλωσε προς τον επίδοξο μνηστήρα της ότι κατόπιν αυτής της συμπεριφορας του δεν ηθελε καμμια σχέση μαζί του . Εκτοτε διεκόψε σχεσεις μαζι του και ματαίωσε τον εκκολαπτόμενον αρραβώνα.
ΑΝΤΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΑΣΑ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΝΑΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗ ΣΕΚ ΛΗΠΣΙΑΖΕ. ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΑΚΑΡΙΑΚΩΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΓΡΙΟ ΑΠ ΟΤΙ ΗΤΟ ΗΔΗ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΚΡΥΣΦΥΓΕΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ.ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ.Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΗΤΟ Η ΑΦΕΝΤΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΩ ΛΕΕΙ.ΤΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ;ΚΑΤ ΑΡΧΑΣ ΔΕΣΙΜΟ ΠΟΔΙΩΝ ΣΕ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ.ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΠΝΙΓΜΟΣ ΚΑΨΙΜΟ ΜΕ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΧΟΡΟΠΗΔΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕ ΑΡΒΥΛΕΣ ΦΥΣΙΚΑ ΑΦΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΩΣ ΗΜΟΥΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ. ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ.ΑΥΤΑ ΔΙΗΡΚΕΣΑΝ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ.ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ.ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΛΕΠΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΧΛΩΡΑΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΚΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ.ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΣΙΓΑΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΚΤΑ.ΟΝΟΜΑΣΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΑΣ ΜΕ ΔΙΑΨΕΥΣΟΥΝ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΦΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΩΟΤΙΚΗ.ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ ΑΝΗΛΕΩΣ ΟΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ.
ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΑΣΑ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΝΑΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΗ ΣΕΚ ΛΗΠΣΙΑΖΕ. ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΑΚΑΡΙΑΚΩΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΓΡΙΟ ΑΠ ΟΤΙ ΗΤΟ ΗΔΗ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΚΡΥΣΦΥΓΕΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ.ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ.Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΗΤΟ Η ΑΦΕΝΤΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΩ ΛΕΕΙ.ΤΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ;ΚΑΤ ΑΡΧΑΣ ΔΕΣΙΜΟ ΠΟΔΙΩΝ ΣΕ ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ.ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΠΝΙΓΜΟΣ ΚΑΨΙΜΟ ΜΕ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΧΟΡΟΠΗΔΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΕ ΑΡΒΥΛΕΣ ΦΥΣΙΚΑ ΑΦΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΩΣ ΗΜΟΥΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ. ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ.ΑΥΤΑ ΔΙΗΡΚΕΣΑΝ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ.ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ.ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ.ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΛΕΠΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΧΛΩΡΑΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΚΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ.ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΣΙΓΑΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΚΤΑ.ΟΝΟΜΑΣΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΑΣ ΜΕ ΔΙΑΨΕΥΣΟΥΝ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΦΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΩΟΤΙΚΗ.ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΜΕΝΟΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗ ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ ΑΝΗΛΕΩΣ ΟΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ.
Andreas Evangelou ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟ 1972 15 ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΤΕ ΜΕ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΕΠ ΑΥΤΟΦΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ …ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ….ΜΕ ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΟΙΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ…ΜΕ ΚΛΕΙΣΑΝ ΣΕ ΚΕΛΛΙ ΚΤΥΠΟΝΤΑΣ ΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΗΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ.…
Μιχαήλ Ποντικός ΕΊΠΑ ΣΕ ΠΑΡΈΑ <<ΦΙΛΟΥΣ>> ΌΤΙ ΓΙΑ ΜΈΝΑ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΑΦΟΎ ΠΡΌΔΩΣΕ ΤΟΝ ΌΡΚΟ ΤΗΣ ΕΟΚΑ .ΑΥΤΌ ΣΤΙΣ 11 ΤΟ ΒΡΆΔΥ. ΣΤΙΣ 3 ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ 6 ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΙΚΟΎ ΜΕ ΠΕΡΙΜΆΖΕΨΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΈΣΠΑΣΑΝ ΣΤΟ ΞΎΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΠΎΛΗ ΠΑΦΟΥ. ΕΚΕΙ ΑΣΤΑ Ο ΕΝΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΡΧΌΤΑΝ. ΜΕ ΠΗΡΑΝ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΌ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΕΙΠΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΉ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΉΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΤΙΠΟΤΕ. 8 ΜΕΡΕΣ ΥΠΟ ΚΡΆΤΗΣΗ. ΕΚΑΜΑ 7 ΜΗΝΕΣ 15 ΜΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΒΓΑΛΕ ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΑΝΟΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΝ ΕΓΩ ΔΕΝ ΉΜΟΥΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β. ΣΤΙΣ 21 ΙΟΥΛΊΟΥ ΒΟΉΘΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΠΆΡΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΠΊΣΩ. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΈΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Giannakis Trantas Δεκανεας του Εφεδρικου…1973 παντρεμενος χωρισε με την φιλη του που εργαζοταν σε γνωστο μπαρ της Λευκωσιας και το βραδυ 0200 ωρα μεθυσμενος στο μεσω της Ρηγαινης αρχισε να ριχνει πυροβολισμους στον αερα…ουτε γατα ..ουτε ζημια !!!
Giannakis Trantas Μετα την επιστροφη του Μ.Μ απο την αυτοεξορια του φερωντας μαζι του και τον κλωνον ελαιας !!!ενα βραδυ στο κεντρο της Λευκωσιας και γυρω στις 03.30 περιπου ευρισκομουν περιπολο με συναδελφο της Π.Παφου πεζην.Ημασταν μεσα στο ΤΑΞΙ Γαβριλη εκεινη την στιγμη το οποιο ηταν εναντι του εστιατοριου ΤΖΕΝΗΣ τοτε …ακουσαμε φωνες κραυγες απο ομαδα μεθυσμενων ατομων.Ηταν εν πολιτικη περιβολη 5 ατομα γνωστα της Αρχιεπισκοπικης Φρουρας κι εκαναν μεθυσμενοι ον
Τους τροχονομου στην συμβολη Ρηγαινης Ληδρας.Δεν υπηρχε τροχαια κινηση κατ εκεινη την ωρα.Το γραφειο ταξι ηταν γυρο στα 50 μετρα απο εκει προς την πορεια τους.Κατ εκεινη την στιγμη καθοταν ο γραφεας του Ταξι Ζαννετος διαβαζοντας την εφημεριδα ΜΑΧΗ.
Οι αστυνομικοι μολις ειδαν την σκηνη ορμησαν μεσα στο γραφειο σαν μενομενοι ταυροι εσκισαν την εφημεριδα και ο Ζαννεττος βρεθηκε αιμοφυρτος εν μεση οδο καταπατουμενος απο τους εν λογω αστυνομικους. Εγω εκεινη την στιγμη καθομουν στο βαθος του γραφειου και ο συναδελφος μου Π.Π υστατο διπλα μου.
Μολις τελειωσαν το κατορθωμα τους απο τον Ζαννεττο ο ενας εξ αυτων ορμισε επανω μου με το υπηρεσιακο του πιστολι και μου καταφερε κτυπημα στο κεφαλι…
Μας μετεφεραν και τους δυο στο νοσοκομειο ..οπου με επισκεφθη αξιωματικος ξαδελφος του εν λογω αστυνομικου να με διαβεβαιωσει οτι ειναι εις γνωσιν του Μακαριωτατου το περιστατικο και θα τιμωρηθουν καλωντας με ταυτοχρονος να μην κανω καταγγελεια στον σταθμο !!!
Κατ εκεινη την στιγμη βρισκομουν εν στολη και εν ωρα υπηρεσιας !!!
Τι νομιζετε ??? ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ …ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ !!!
Ιωσηφ Σαββιδης Μα εδω ο ιδιος ο αρχηγος του εφεδρικου, Πανταζης, πυροβολουσε τις φωτογραφιες του Διγενη, νομιζω στον συλλογο ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ!@@
Π. Γιώρκας
Αρχες Μαϊου 1974 ηρθα στη Κύπρο και άρχισα την ασκηση μου ως δικηγόρος στο γραφειο Κ Σαβεριάδη στην Αμμόχωστο.. Στις αρχες Ιουνίου στο Δικαστήριο Αμμοχώστου ειχε φέρει η αστυνομία ενα κρατούμενο απο χωριό της Καρπασίας (Ανδρονίκου) υποπτο για συμμετοχή στην ΕΟΚΑ Β. Και ζητουσε να διαταχθεί οκταήμερη κράτηση του για να κάνουν τις αναγκαίες ανακρίσεις.
Ο κρατούμενος είχε κακοποιηθεί εμφανώς κατα το διάστημα απο τη σύλληψη του μεχρι την προσαγωγή του στο δικαστήριο. Ο συνηγορος του υπόπτου κ. Χρ. Σολωμής προέβαλε ένσταση για την κράτηση του και επικαλέστηκε κίνδυνο περαιτέρω κακοποίησης του. Για να πείσει τον δικαστή, παρεκάλεσε τον κρατούμενο να βγάλει το πουκάμισο του. Ο κρατούμενος προσπαθουσε να κινησει τα χέρια του να βγάλει το πουκάμισο, αλλά υπέφερε και αδυνατούσε να απαλλαγεί απο το πουκάμισο. Τον βοήθησε ο δικηγόρος του και όταν αφαίρεσε το κουκάμισο είδαμε την πλάτη του κατηγορουμένου να έχει ένα χρώμα μπλέ μαρέ, όχι μάυρο, απο το ξύλο που έφαγε. Ο δικηγόρος κάλεσε τον δικαστη να δεί τα εμφανη σημάδια κακοποίσης και τον αστυνόμο που ζητούσε την παράτση της κράτησης να αιτιολογήσει την κακοποίση του υπόπτου.
Ο μεν δικαστης έστρεψε το πρόσωπο του απο την ά/λη πλευρά αντιδρώντας και μη θέλοντας να πιστοποιηση την κακοποίηση του υπότπου.. Ο δε αστυνόμος μας εντυπωσίασε με την ετοιμότητα και την αιτιολογία που προέβαλε : “ …Κύριε Πρόεδρε, εβκήκεν πάστην χρουσομηλιά να φάει γρουσόμηλα τζαι έππεσεν χαμαί τζαι εκτύπησεν…..για ποια κακοποίηση μιλα ο κ. Συνήγορος;”
Η εξέλιξη της υπόθεσης ηταν οτι ο κ, δικαστής ένηψε τας χείρας του και είπε “ δεν βλέπω τίποτε!!!” και διέταξε την οκταήμερη κράτηση του κακκοποιημένου.
Καμαρώστε την διάκριση των εξουσιών, την “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη που καθίδρυσε το καθεστως του Μακαρίου !!!
Συν’άδελφος στο ίδιο γραφείο ο Λουκά από την Πηγη Αμμοχώστου, δέχθηκε απειλές από άνδρες του εφεδρικού . Τον κατέβασαν απο το λεωφορείο που ερχόταν στην Αμμόχωστο και του έβαλαν το πιστόλη στον κρόταφο.
Αλλος συναδελφός στο ίδιο γραφειο, ο Κώστας Χατζηπιέρας από το Πραστείο Αμμοχώστου, δέχθηκε επιδρομή από ανδρες του εφεδρικού. Περικύκλωσαν το σπίτι του , συνδευόμενοι απο τεθωρακισμένο τςη αστυνομίας και προέβησαν σε εκτεταμένη έρευνα, δημιουργόντας κλίμα τρομοκρατίας εις βάρος του.
Andreas Constantinou Ο φιλος μου ο Αλεξανδρος απο την Κυπρουντα βγαινοντας απο το παλιο ΓΣΠ ειπε στον φιλο του , παμε για καφε στον μουσκο ( Καφετερια στην λεω. Μακαριου ) τον περιμαζεψαν και τον πηραν στην Π.Παφου και τον μαυρισαν στο ξυλο.
Andreas Constantinou Ο φιλος μου ο Σταυρης που τον Αγρο στην ιδια καφετερια ελεγε στην παρεα του το γνωστο ανεκδοτο με την επισκεψη Μακαριου στους κωφαλαλους, σηκωθηκαν απο το διπλανο τραπεζι καποιοι δημοκρατες και τον εσπασαν στο ξυλο.
========
Από τον Σεπτέμβριο 1973 ο Διγενής , ήδη σε ηλικία 76 ετών, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ηγείας.
27/1/1974
Το πρωϊ της 27ης Ιαννουαρίου ημέραν Κυριακη, ο Διγενής αφίνει την τελευταία του πνοή στο κρυσφύγετο του στη Λεμεσό. Περισσότερες από διακόσιες χιλιάδες λαού θα του απευθύνουν το ύστατο χαίρε.
Στις 14/2/1974
ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Ζέπος, μιλώντας σε εκδήλωση της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ , προς τιμήν του εκλιπόντος αρχηγού της ΕΟΚΑ , κλείνει την ομιλία του με μια προφητική προειδοποίηση:
“ …Ο θάνατος του Διγενή έρχεται εις μιαν ακόμη κρίσιμον καμπήν της εξελίξεως του θέματος της Κύπρου. Και κανείς δεν δύναται να προίδει τας επιπτώσεις του θανάτου του Διγενή επί του θέματος αυτού. Εις τους υπευθύνως χειριζομένους το θέμα απόκειται να εκτιμήσουν και να σταθμίσουν τα επιπτώσεις αυτάς…”
Μετά τον θάνατο του Διγενή, η κατάσταση εκτραχύνεται. Ο διάδοχος του στην αρχηγία της ΕΟΚΑ Β, συνταγματάρχης Γ. Καρούσος, διαφωνεί με τους υπόλοιπους παράγοντες και αποχωρεί.. Η βια και η αντιβία οδηγούν στη καταστροφή, την οποία δεν βρέθηκε κανένας ικανός και υπεύθυνος πολιτικός ή στρατιωτικός ηγέτης να την αποτρέψει.
Το επετειολόγιο της περιόδου από τη λήξη του αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ, μέχρι το θάνατο του αρχηγού Διγενή, αναφέρεται στα κυριότερα γεγονότα και σταθμούς της ιστορικής αυτής περιόδου και αποδίδει το κλίμα που επικρατούσε. Γίνεται λεπτομερής αναφορά στα σημαντικώτερα γεγονότα όπως η τ/κ ανταρσία του Δεκέμβρη 1963, η μάχη της Μανσούρας – Κοκκίνων τον Αυγουστο 1964 , η επιχείρηση στη Κοφίνου τον Νοέμβριο 1967 με τη δραματική αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας και αποξύλωση της αμυντικής ικανότητας της νήσου.
Γίνεται αναφορά στις δολοφονίες διαφωνούντων, στις διώξεις των αντιπάλων του καθεστώτος, στη φίμωση του τύπου και στις αντιδημοκρατικές τακτικές του καθεστώτος, (γεγονότα που το καθεστώς και οι διαδοχοι του φυλάττουν ως απόρρητα μυστικά. βλ. “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ” Φάνη Δημητρίου) Τα φαινόμενα αυτά προκάλεσαν τη διχόνοια και τον εμφύλιο που οδήγησε στη καταστροφή του Ιουλίου 1974. Κάθε υγιώς σκεπτόμενος πολίτης, ας μελετήσει τα ιστορικά δεδομένα και ας αναζητήσει τα αίτια της καταστροφής, με νηφαλιότητα , αντικειμενικότητα και χωρίς φανατισμό και προσωπολατρεία .
Καί κλείνω το υστερόγραφο αυτό, με ένα στίχο από τον ΅Εθνικό μας Υμνο:
“Εαν μισούνται ανάμεσο τους, δεν τους πρέπει Λευτεριά “ Διον. Σολωμός.
Τα επετειολόγια συνετάγησαν από τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Στρατηγου Γ. Γρίβα – Διγενή, κ. Παναγιώτη Γ. Γιώρκα , με τον οποίον συνεργάστηκαν για τον σκοπό αυτό οι φίλοι του ιδρύματος Ανδρέας Κανίκλης, Σαββάκης Παρεκκλησιώτης, Νεοκλής Ανδρέου, Γιαννάκης Τράντας, Γεωργία Π.Γ., Μιχάλης Ποντικός, Αντρέας Ευαγγέλου, Αντρέας Κωνσταντίνου, Αντρέας Γεωργίου, Ιωσηφ Σαββίδης προς τους οποίους εκφράζουμε θερμές ευχαριστίες.
ΠΗΓΕΣ:Απομνηνονεύματα Στρ. Γ. Γρίβα – Διγενή, Χρονικό του αγώνος, ελληνικόςτύπος, διαδύκτυο αρθρογραφίες Ανδρέας Κανίκλης, Γιάννης Σπανός, Geoge Argyris, Φώτης Παπαφώτης, Ελ. Παπαδόπουλος, διηγήσεις παθόντων, ανακοινώσεις E.Σ.Ε.Α, ανακοινωσεις Συντονιστικής Επιτροπής Ενωτικών, εκθεση Garret
Το επετειολόγιο της περιόδου από τη λήξη του Αντιαποικιακού Αγώνα της ΕΟΚΑ, μέχρι το θάνατο του αρχηγού Διγενή, αναφέρεται στα κυριότερα γεγονότα και σταθμούς της ιστορικής αυτής περιόδου και αποδίδει το κλίμα που επικρατούσε. Γίνεται λεπτομερής αναφορά στα σημαντικώτερα γεγονότα όπως η τ/κ ανταρσία του Δεκέμβρη 1963, η μάχη της Μανσούρας – Κοκκίνων τον Αυγουστο 1964 , η επιχείρηση στη Κοφίνου τον Νοέμβριο 1967 με τη δραματική αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας και αποξύλωση της αμυντικής ικανότητας της νήσου.
Γίνεται αναφορά στις δολοφονίες διαφωνούντων, στις διώξεις των αντιπάλων του καθεστώτος, στη φίμωση του τύπου και στις αντιδημοκρατικές τακτικές του καθεστώτος, (γεγονότα που το καθεστώς και οι διάδοχοι του φυλάττουν ως απόρρητα μυστικά. βλ. “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ” Φάνη Δημητρίου).
Τα φαινόμενα αυτά προκάλεσαν τη διχόνοια και τον εμφύλιο που οδήγησε στη καταστροφή του Ιουλίου 1974.
Κάθε υγιώς σκεπτόμενος πολίτης, ας μελετήσει τα ιστορικά δεδομένα και ας αναζητήσει τα αίτια της καταστροφής, με νηφαλιότητα , αντικειμενικότητα και χωρίς φανατισμό και προσωπολατρεία .
Καί κλείνω το υστερόγραφο αυτό, με ένα στίχο από τον Εθνικό μας Υμνο:
“Εαν μισούνται ανάμεσο τους, δεν τους πρέπει Λευτεριά “ Διον. Σολωμός.
Η κατάρτιση των επετειολογίων του Αγώνα της ΕΟΚΑ και της περιόδου από τη λήξη του Αγώνα μέχρι το θάνατο του Αρχηγού ΔΙΓΕΝΗ , έγινε με επιμέλεια του Πρόεδρου του Ιδρύματος κ. Παναγιώτη Γ. Γιώρκα.