Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά
Θ” αφήσω αδέλφια συγγενείς τη μάνα τον πατέρα
μεσ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές
*******************************************
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θ’αχω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές
Τώρα κι” αν ειναι χειμωνιά θ’αρθεί το καλοκαίρι
τη λευτερια να φέρει σε πόλεις και χωριά
********************************************
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά
Τα σκαλοπάτια θ” ανεβώ θα μπω σ” εάν παλάτι,
το ξέρω θ’αν απάτη, δεν θ’αν αληθινό
Μεσ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω το θρόνο
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ” αυτον
Κόρη πανώρια θα της πω άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντα σου, μονάχ” αυτό ζητώ
Γεια σας παλιο΄θι συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα “χαμένο αδελφό” , ένα παλιό του φίλο
ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά
Με την ελευθεριά μαζί μπορεί να βρει και μένα
Αν ζω θα μ” έυρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
5/12/1955