Μέχρι τον Αυγουστο 1942 ευρίσκετο σε συνεχή επαφή με τον αρχιστράτηγο Παπάγο.

Η οργάνωση , μεχρι τον Μάρτιο 1943 ήταν γνωστή ως οργάνωση Γρίβα. Από της ιδρύσεως της, απαγόρευσε αυστηρότατα κάθε ανάμειξη στην πολιτική . Κανένα κομματιζόμενο πρόσωπο και κανένας πολιτικός δεν εγένετο δεκτός ως μέλος της οργάνωσης, η οποία ηταν απόλυτα νομιμόφρονη προς την εν Καϊρω εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση.

Εχει επαφές με τον παρεπιδημούντα εις Αθήνας εξόριστον Μητροπολίτην Κυρηνείας Μακάριον που ειχε ηγηθεί του ξεσηκωμού του 1931, ιεράρχη με πλούσιαν εθνική δράση. Ειχε λάβει μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία τιμηθείς με χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. Δι εράνων στην επαρχίαν του, συγκέντρωσε ποσό για αγοραν δυο πολεμικών αεροπλάνων τηε Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ούτος διέμενε τότε στην οδοό Πρόκλου 31 στο Παγκράτι.

Ειχε επίσης επαφές και με τον εκθρονισθέντα για την εθνική του στάση Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Χρύσανθον ( ο οποίος τότε διέμενε στην Κυψέλη επί της οδού Σουμελά 4) τον οποίον ορίζει ως πολιτικόν σύμβουλον της οργάνωσης. Ουτος είχε αρνηθεί να παραστεί στην παράδοση των Αθηνών στους γερμανούς και να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Για την οικονομικήν ενίσχυση της οργάνωσης συγκροτεί Επιτροπήν υπό την προεδρίαν του Χρήστου Ζαλοκώστα.
Ο Χρ. Ζαλοκώτας διέθετε τρίκυκλο με σήμα του Ερυθρού Σταυρού που χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του ο αρχηγός της Οργάνωσης. Το ίδιο τρίκυκλο χρησιμοποιείτο και για μεταφορά οπλισμού της Οργάνωσης.
Άλλες αντιστασιακές οργανώσεις (ΕΔΕΣ, 5/42, ΕΑΜ) είχαν θέσει καθεστωτικό ζήτημα. Οι οργανώσεις αυτές ενισχύοντο ποικιλοτρόπως απο τους Άγγλους, οι οποίοι απέβλεπαν σε ένα μελλοντικό διχασμό του Ελληνικού λαού. Στους Άγγλους η Οργάνωση Γρίβα δεν ήταν αρεστή. Ο Γ. Γρίβας πίστευε ότι η ανακίνηση καθεστωτικού ζητήματος , όσο η χώρα ηταν υπό γερμανική κατοχή, ήταν άκαιρη και θα δίχαζε τον λαό.

Αποτέλεσμα των αυστηρών κανόνων εχεμύθειας που τηρούσε η Οργάνωση στην μύηση των μελών της, είναι οτι οι κατακτητές μόλις τον Δεκέμβριο του 1941 έλαβαν γνώση της σύστασης της και επεδίωξαν τη σύλληψη μελών της.
Μέχρι το τέλος 1942 η Οργάνωση, βάσει του σχεδίου δράσης της, είχε επανδρώσει τα τμήματα της και είχε εφοδιαστεί με ελάχιστο οπλισμό, χωρίς να καταστήσει γνωστή την ύπαρξη της.

Για πρώτη φορά στις 25 Μαρτίου 1943 η Οργάνωση καθιστά γνωστή την ύπαρξη της με κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα , κάτω απο τη μύτη των κατακτητών, απο τον ανάπηρο πολέμου ανθυπολοχαγό Χρ. Ευθυμάκη. Ταυτόχρονα εμψυχώθηκε ο λαός με αναγραφή μεσα στη πόλη, συνθημάτων κατά των κατακτητών και υπέρ του Βασιλέως και της εν Καϊρω Ελληνικής Κυβέρνησης.

Η εμφάνιση της οργάνωσης άφησε άριστες εντυπώσεις και ενθουσίασε τους σκλαβωμένους Ελληνες οι οποίοι με αφορμή οτι το δάφνινο στεφάνι που κατετέθη στον Άγνωστο Στρατιώτη ήταν στερεωμένο σε ξύλινο σκελετό σε σχήμα “Χ” ονόμασαν την Οργάνωση “Χ”.

Η Οργάνωση εδραστηριοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο στην ευρεία περιοχή Αθηνών και Πειραιά. Με πρωτόκολλο που υπεγράφη μεταξύ του Γ. Γρίβα και του Άγγλου λοχαγού Ντον που ειχε αναλάβει τον συντονισμό των Εθνικών Οργανώσεων Εσωτερικού , η οργάνωση τέθηκε υπό τις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.
Η οργάνωση παρέμεινε καθ ολην την διάρκεια του αγώνα, πιστή στην εν Καϊρω εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση. Ήλθε σε σύγκρουση προς τα συνεργαζόμενας με τους Γερμανούς κατακτητές κυβερνήσεις των Αθηνών. Αποτέλεσμα τούτου ήταν να διαταχθεί από την κυβέρνηση Ράλλη δια της υπ’ αριθμό 18253/10-6-44 διαταγής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η σύλληψη του Γ. Γρίβα, η οποία και επιχειρήθηκε το βράδυ της 12ης προς 13η Ιουνίου 1944. Πλην ο Γ. Γρίβας διέφυγε την σύλληψη, αλλά οι διώξεις εναντίον του σνεχίστηκαν. Μεταξύ άλλων δια της υπ’ αριθμό 18525/28-7-1944 Διαταγής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, εστερήθη και αυτών των αποδοχών του. Σχετικά , στα απομνημονεύματά του αναφέρει: “….. υπέστην πολλάς προσωπικάς διώξεις και κακουχίας. Ουδέποτε ομως απέστην των αρχών της ελευθερίας και παρέμεινα πολεμών παρά το πλευρόν των Άγγλών συμμάχων μας μέχρι τέλους του αγώνος….”
Πολλά μέλη της οργάνωσης, παρά τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας που τηρούσε, συνελήφθησαν απο τους Γερμανούς. Ορισμένοι μετεφέρθηκαν σε φυλακές στην Γερμανία, άλλοι καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν, άλλοι διέφυγαν τον θάνατο ως εκ θαύματος.

Την Ανοιξη του 1943 η οργάνωση ενισχύεται με αξιωματικούς και οπλίτες του ΕΔΕΣ του Ναπολ. Ζέρβα και απο το 5/42 του Συνταγματάρχου Δημ. Ψαρού. Την ίδια περίοδο η Οργάνωση αποστέλλει πλέον των 100 αξιωματικών στην Αίγυπτο, που αποτέλεσαν τους πυρήνες του Εθνικού Στρατού που συγκροτήθηκε στην Αίγυπτο.
Την 16ην Αυγούστου 1944 ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου τηλεγραφεί προς τον αντισυνταγματάρχην – Αρχηγόν της “Χ” , Γ. Γρίβαν “ Εθνική ένωσις απολύτως αναγκαία. Δι επίτευξιν σκοπού ορίσαμεν Στρατιωτικόν Διοικητήν Αττικής. Σας διατάσσομεν εκτελέσατε δαταγάς του, οταν κληθείτε δια στρατιωτικήν ενέργειαν.” Η οργάνωση , πάντοτε νομιμόφρων, τίθεται αμέσως υποό τας διαταγάς του αντιστρατήγου Παν. Σπηλιωτόπουλου που ορίστηκε Στρατιωτικός Διοικητής Αττικής. Με διαταγήν του ανωτέρω, συγκροτεί με άλλες εθνικές οργανώσεις το 1ο Σύνταγμα Πεζικού , διοικητής του οποίου ορίζεται ο αντισυνταγματάρχης Γ. Γρίβας.

Τον Σεπτέμβριο 1944, η υπό τον αντισυνταγματάρχη Γ. Γρίβα οργάνωση “Χ”, ως η καλύτερα οργανωμένη του εσωτερικού, ανέλαβε, κατόπιν διαταγής του στρατιωτικού Διοικητού Αθηνών αντιστράτηγου Σπηλιωτόπουλου την μεταφοράν οπ.λισμού που απεστάλη από το Κάϊρο. Ο οπλισμός (300 περίπου αυτόματα στέρλιγκ και αρκετά τυφέκια με πυρομαχικά) παρελήφθη από το Πόρτο Ράφτη, μεταφέρθηκε στην Αθήνα και παρεδόθη στον Στρατιωτικό Διοικητή Αθηνών. Με τον οπλισμό αυτό εξοπλίστηκαν οι δυνάμεις ασφαλείας και η οργάνωση που προέβαλαν επιτυχώς αντίσταση και απέτρεψαν την εξόρμηση των κομμουνιστών να καταλάβουν την Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1944 . Ταυτόχρονα παρελήφθησαν και δυο άγγλοι αξιωματικοί που με βοήθεια της οργάνωσης απέσταλησαν στον προορισμό τους. Οι μετασχόντες της επιχειρήσεως έτυχον ευφήμου μνείας.
Το τέλος της Γερμανικής κατοχής πλησιάζει, αλλά ο Ελληνικός λαός αντι να βρεθεί ενωμένος και να αξιώσει την τήρηση των υποσχέσεων των συμμάχων προς το Ελληνικό Έθνος, βρίσκεται διχασμένος με δάκτυλο των ξένων δυνάμεων και δη των συμμάχων που δημιούργησαν την ευκαιρία να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους προς την Ελλάδα και επωφελήθηκαν αυτής της ευκαιρίας.

Οι κομμουνιστές αρνούνται να υπακούσουν στον ορισθέντα από την Ελληνική κυβέρνηση Στρατιωτικόν Διοικητήν και επιδιώκουν πάση θυσία την ανατροπήν της κυβέρνησης και την δια βίας κατάληψη της εξουσίας.
Έτσι φθάσαμε στο συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου 1944 και την επίθεση των κομμουνιστών κατά των σωμάτων ασφαλείας και του Θησείου όπου ήταν η έδρα του 1ου Συντάγματος πεζικού με διοικητή τον αντισυνταγματαρχην Γ. Γρίβαν. Χάρις στη λυσσώδη αντίσταση των νομιμοφρόνων δυνάμεων, απέτραπη η κατάληψη των Αθηνών και η Ελλάς έμεινε εκτός του Σιδηρού Παραπετάσματος .
Η συμβολή του αντισυνταγματάρχη Γ. Γρίβα στην αποτροπή της απειλής Κομμουνιστικοποίησης της χώρας, είναι αυτό που οι οπαδοί του κόκκινου φασισμού δεν θα λησμονήσουν ποτέ . Ο Γρίβας θα παραμένει σαν πέτρα στο στομάχι τους και πάντα θα αναζητούν ευκαιρίες να τον εκδικηθούν (βλ. Ζαχαριάδης – αποκάλυψη της ταυτότητας του Διγενή στους Άγγλους) και να τον συκοφαντήσουν.

Η Ελληνική πολιτεία τιμωσα ομοφώνως την οργάνωση “Χ” με την υπ αριθμό 155/1950 Εγκύκλιο Διαταγή του Υπουργείου Στρατιωτικών κοινοποιούσα το από 10/3/1950 Βασιλικό Διάταγμα ανεγνώρισε την Οργάνωση “Χ” ως Εθνικήν Οργάνωση Εσωτερικής Αντίστασης με αρχηγόν τον αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα από του θέρους του 1941 έως 12-3-1945.
Με την οργάνωση Εθνοφυλακής από την Ελληνική κυβέρνηση τον Δεκέμβριο 1944, με διαταγή του αρχηγού της διαλύεται η οργάνωση Χ και τα μέλη της κατετάγησαν στο 143 Τάγμα εθνοφυλακής. Ο ίδιος ο αρχηγός της οργάνωσης “Χ” αποστρατεύεται με αίτηση του και ιδιωτεύει.

Κατά την περίοδο του εμφυλίου, ο Γ. Γρίβας, αποστρατευμένος πλέον, ιδιωτεύει αναλογιζόμενος την αθέτηση των υποσχέσεων των συμμάχων προς τον Ελληνισμό. Εν τω μεταξύ πολλοί Ελληνες στην υπαιθρο που υποφέρουν από τις επιδρομές και τα εγκλήματα των κομμουνιστών , συνεπαρμένοι και ενθουσιασμένοι από την ηρωική αντίσταση των Χιτών στο Θησείο, συγκροτούν ομάδες εκδικήσεως και αυτοαποκαλούνται Χιτες, ενώ η Οργάνωση ουδέποτε διέθετε δυνάμεις εκτός λεκανοπεδίου

Το 1946 όταν προκυρήχθηκαν εκλογές, ο Γ. Γρίβας, καλείται να συνεργαστεί στο Λαϊκό Κόμμα, πλην ομως το κόμμα αθετεί τις υποσχέσεις του, και ο Γ. Γρίβας, έντιμος και έμπειρος στα πεδία των μαχών, πλην άπειρος από τις πολιτικές πλεκτάνες, στο τέλος κατέρχεται μόνος, χωρίς καμμιά ελπίδα επιτυχίας, με το Εθνικό Κόμμα των Χιτών, χωρίς κομματική οργάνωση , χωρίς οικονομική ενίσχυση με αποτέλεσμα να μην εκλεγεί στο κοινοβούλιο..