ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΑΓΩΓΕΣ- ΔΙΩΞΕΙΣ- ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ- ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΩΝ – ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
* * *
Ο τύπος λένε ειναι η τέταρτη εξουσία σε μια δημοκρατία. Εξουσια ισοδύναμη της τριων λοιπών εξουσιων (εκτελεστικη, νομοθετικη, δικαστική) Στο κεφάλαιο αυτό περιγράφεται η παραβιαση των θεμελειωδών αρχών που διέπουν τη δημοκρατία , οπως η ελευθερια του τύπου, η ελευθερία έκφρασης, η η ελευθερια κυκλοφορίας των εντύπων και η ασφάλεια που πρέπει να έχουν οι λειτουργοί του τύπου.
Μια κυβέρνηση που θέλει να χαρακτηριζεται ως δημοκρατική, πρωτίστως σέβεται την ελευθερία του τύπου. Το καθεστώς που κυβέρνησε στην Κυπρο απο το 1960 και αυτοχαρακτηρίζεται ως δημοκρατικό, δεν ανέχθηκε την υπαρξη αντιπολίτευσης, επεβαλε φίμωση σε κάθε αντίθετη φωνή, ακολούθησε μεθόδους τρομοκρατίας εις βαρος των λειτουργών του τύπου. Απαγωγές, επιθέσεις κατα λειτουργων του τυπου, κακοποιήσεις, διώξεις, φυλακίσεις, καταστροφες τυπογραφειων, εγκαταστάσεων και εντύπων , μαζικες συλλήψεις, παρεμπόδιση κυκλοφορίας εντυπων, ειναι οι πράξεις που χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη περίοδο.
Ολα αυτά τα τραγικά για τη δημοκρατία γεγονότα συνεβαιναν, χωρίς να διαμαρτυρεται κανενας επιστημονικός η πολιτικός φορέας. Ολοι έκλειναν τα μάτια και παρέμεναν σιωπηλοί μπροστά στην εξουσία του “ενός και μόνου”, που εκτιζε τη μονοκρατορία του, το πλέον αντιδημοκρατικό κατεστημένο, τη Μακαριακή δικτατορία . Γι αυτους ήταν “δημοκρατία” μόνο και μόνο επειδή στις εκλογες του 1968 εξασφάλισε 97%!!! Αυτη ηταν και ειναι ακόμη και σήμερα, η αντίληψη τους περί δημοκρατίας .
Δεν θα μιλήσουμε με συνθήματα και με αοριστολογίες. Θα δείτε στη συνέχεια τα αναμφισβήτητα γεγονότα με ονοματα και ημερομηνίες.
Στις 7 Μαρτίου 1956, οι Αγγλοι δυνάστες εξορίζουν στις Σεϋχέλλες, τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Μητροπολιτη Κυρηνείας Κυπριανό, (αδελφό του τομεάρχη Ρένου Κυριακίδη) τον γραμματέα της μητροπόλεως Κυρηνείας , δημοσιογράφο -αρθρογράφο Πολύκαρπο Ιωαννίδη , γνωστό και ως “αλατζιένο” και τον πρωθιερέα του ιερού ναού Παναγίας Φανερωμένης , Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου, γνωστό στρατολόγο της ΕΟΚΑ.
Οι 4 εξόριστοι παρέμειναν στις Σεϋχέλλες επί 13 μήνες , μέχρι.28/3/1957 οπόταν αφέθησαν ελεύθεροι να μεταβούν σε οιανδήποτε χώρα εκτός; της Κύπρου. Οι εξόριστοι επέστρεψαν στην Αθήνα στις 17 Απριλίου 1957 . Στη Κύπρο επέστρεψαν την 1η Μαρτίου 1959
Στο διάστημα αυτό της εξορίας, κατασκευάστηκε ο μελλοντικός ηγεμονίσκος της Κύπρου. Ο Μακάριος εγκατέλειψε τον στόχο της ΕΝΩΣΗΣ και προσιλώθηκε στο να αναδειχθή ως ο μελλοντικός κυβερνήτης της νήσου.
Το παρακάτω αφιέρωμα γίνεται με αφορμή οσα ακολούθησαν την επιστροφή των εξορίστων στην Αθήνα. Ειναι ένα μνημουνο γι αυτούς που ένοιωσαν στο πετσί τους τις διώξεις του καθεστώτος Μακαρίου επειδή παρέμεινα πιστοί στον στόχο του αγώνα της ΕΟΚΑ
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
8/3/1958 άρθρογραφία του Πολύκαρπου Ιωαννίδη (Γραμματέα της Μητροπολης Κερύνειας και συνεξόριστου στις Σεϋχέλλες) στην Αθηναϊκή εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ” προκάλεσε τον ξυλοδαρμό του από ένθερμους οπαδούς της γραμμής Μακαρίου.
Στις 15 Μαρτίου 1959 πραγματοποιήθηκε στην οικία του Σωκράτη Ηλιάδη συνάντηση του Γρίβα με αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Ανάμεσα σε άλλα τους είπε ότι είχε διαφωνήσει ριζικά με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και πως εξέφρασε στο Μακάριο την άποψη ότι αυτό το έκτρωμα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Μεταξύ των παρισταμένων αγωνιστών ήταν και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Έθνος» Φάνος Κωνσταντινίδης που ενημέρωσε το Γρίβα πως θα δημοσιοποιούσε τις θέσεις του. Το βράδυ της 17ης Μαρτίου τον επισκέφθηκαν δυο νεαροί που του ανέφεραν ότι ήθελε επειγόντως να το συναντήσει σημαίνον στέλεχος της ΕΟΚΑ. Τελικά το μετέφεραν λίγο έξω από την Παλλουριώτισσα όπου τον ξυλοκόπησαν άγρια γιατί, όπως του είπαν, είχε αποκαλύψει μυστικά που του εμπιστεύτηκε ο Αρχηγός.
6/7/1959 Επίθεση κατα Κύρου Κύρου εκδότη της Αθηναϊκής εφημερίδας “ΕΣΤΙΑ” για αρθρογραφία κατα γραμμής Μακαρίου.
1/9/1959 Επίθεση κατα του δ./ντου της αντιπολιτευομένης τον Μακάριο εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ” ΛοΊζου Κυθρεώτη.
Στις 14 Απριλίου 1960 ο Γρίβας συναντήθηκε στην Αθήνα με σπουδαστές της Παιδαγωγικής Ακαδημίας κι εκδηλώθηκε κατά των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Οι δηλώσεις του Γρίβα διαβιβάστηκαν στην εφημερίδα «Εθνική» και η είδηση επρόκειτο να δημοσιευτεί στην έκδοση της 23ης Απριλίου αλλά το περιεχόμενο της διέρρευσε στο Γιωρκάτζη. Στις 2.30 το πρωί ομάδα ενόπλων όρμησε στο τυπογραφείο και κατέστρεψε τις μολυβένιες σελίδες της εφημερίδας. Οι σελίδες όμως είχαν ήδη γίνει στερεοτυπία και αυτό κατέστησε δυνατή την κανονική κυκλοφορία της Εθνικής. Το πρωί της 23ης Απριλίου οπλοφόροι ανέκοψαν τ’ αυτοκίνητα του Γενικού Πρακτορείου Τύπου που μετέφεραν τις εφημερίδες κι έκαψαν τα φύλλα της Εθνικής.
25 Απρίλιος 1960 Δωδεκαήμερη απαγωγή του δημοσιογράφου Αντώνη Φαρμακίδη– εκδότη της εφημερίδας “ΑΛΗΘΕΙΑ” με αφορμή αρθρογραφία για την εκκλησιαστική περιουσία Στις 3 το πρωί της 25ης Απριλίου 1960 άγνωστοι απήγαγαν τον εκδότη της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας «Αλήθεια» Αντώνη Φαρμακίδη ο οποίος ταυτόχρονα ήταν αρχισυντάκτης της Εθνικής. Τον έδεσαν χειροπόδαρα και το μετέφεραν στο Μιτσερό όπου τον έριξαν σε μια σπηλιά. Στην τσέπη του είχε 300 λίρες τις οποίες και του αφαίρεσαν.
Η απαγωγή Φαρμακίδη συγκλόνισε την κοινή γνώμη και το θέμα άρχισε να προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Όλες οι εφημερίδες καταδίκασαν με άρθρα τους την απαγωγή και ο Μακάριος απηύθυνε έκκληση προς τους απαγωγείς να τον αφήσουν ελεύθερο. Στη δήλωση του ο Μακάριος καταδίκασε μεν την απαγωγή αλλά παράλληλα ανέφερε ότι «Μερίς του Τύπου παρεξέκλινε της καλώς νοουμένης ελευθέρας εκφράσεως» ωσάν και αν συνέβαινε αυτό δικαιολογούνταν επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων.
Ενόσω αγνοείτο η τύχη του Φαρμακίδη, ο υπουργός εσωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης Τάσσος Παπαδόπουλος καταδίκασε επίσης την απαγωγή αλλά εμμέσως επέρριψε ευθύνες στο θύμα επειδή προκαλούσε με τα γραφόμενα του τους απαγωγείς γιατί, όπως είπε, οι δημοσιογράφοι έπρεπε «να ακολουθούν τα πλαίσια της κοσμιότητας και της αξιοπρέπειας» και πως «εκφεύγοντες των πλαισίων τούτων και ασκούντες αντί υπευθύνου και εντίμου αντιπολιτεύσεως η οποία είναι γόνιμον πολιτικόν στοιχείον, κακόβουλον και υβριστικήν επίθεσιν εναντίον των αντιπάλων των, πρέπει να έχουν υπ’ όψιν των ότι η τοιαύτη ανεύθυνος δημοσιογραφία εξεγείρει και εξάπτει τα συναισθήματα ατόμων, τα οποία με πολλήν αγάπην και εκτίμησιν περιβάλλουν τους αντιπάλους των».
Η απαγωγή προκάλεσε και την αντίδραση του Γρίβα ο οποίος προέβη σε δήλωση με την οποία διατύπωνε την υποψία ότι πίσω από αυτήν βρισκόταν ο Μακάριος και προειδοποιούσε για τον κίνδυνο πρόκλησης εμφυλίου πολέμου. Ο Γρίβας κάλεσε στο γραφείο του τον πρέσβη Νίκο Κρανιδιώτη προς τον οποίο είπε φωναχτά ότι «Αν πάθει κάτι ο Φαρμακίδης και δεν απελευθερωθεί αμέσως, ο πρώτος που θα πεθάνει θα είσαι εσύ». Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, μόλις ο Κρανιδιώτης άκουσε τα λόγια αυτά έπεσε στο πάτωμα λιπόθυμος.
Ύστερα από πολλές πιέσεις και κινητοποιήσεις, ο Φαρμακίδης αφέθηκε ελεύθερος στις 6 Μαΐου 1960 αφού παρέμεινε στα χέρια των απαγωγέων του για 12 μέρες. Εγκαταλείφθηκε σε άθλια κατάσταση σε λατομείο κοντά στο Γερόλακκο όπου τον εντόπισε η αστυνομία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας οργανώθηκε διάσκεψη τύπου στο σπίτι της αδελφής του. Κι ενώ όλοι ανέμεναν να κατακεραυνώσει τους απαγωγείς του, προέβη σε δηλώσεις με τις οποίες δικαιολογούσε τους απαγωγείς του:
«Αι δώδεκα ημέραι της παραμονής μου εις το βασίλειον του Άδου με βοήθησαν να κατανοήσω τις κακουχίες που είχαν περάσει για τέσσερα χρόνια οι απαγωγείς μου, οι οποίοι ενήργησαν ορμώμενοι από την αγωνία που τους διακατέχει για το μέλλον του τόπου, ο οποίος κινδυνεύει από τη διχόνοια και τους ανταγωνισμούς».
H αντιπολίτευση αναφέρθηκε αμέσως σ’ εκβιασμό και υποστήριξε ότι η δήλωση που έκανε ο Φαρμακίδης ήταν το αποτέλεσμα ψυχολογικού πειθαναγκασμού. Η αντίληψη που επικράτησε είναι πως η μεταμόρφωση του οφειλόταν σε απειλές για κοινωνικό διασυρμό λόγω των ομοφυλοφιλικών του τάσεων. Πάντως από τη στιγμή της απελευθέρωσης του, διέκοψε τους δεσμούς του με την «Εθνική» και η «Αλήθεια» μετατράπηκε σ’ εκφραστικό όργανο του Γλαύκου Κληρίδη ενώ παράλληλα υποστήριζε πλήρως το Γιωρκάτζη.
Λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση του, ο Φαρμακίδης συνάντησε στην Πάφο το Μακάριο από τον οποίο ζήτησε τις 300 λίρες που του είχαν κλέψει οι απαγωγείς του. Αντί άλλης απάντησης, ο Μακάριος έβγαλε ένα βιβλιάριο επιταγών και εξέδωσε επιταγή για 300 λίρες στ’ όνομα του Φαρμακίδη. Αυτός δεν την εξαργύρωσε ποτέ και την επιδείκνυε όπου δει προς υπενθύμιση της απαγωγής του.
Στις 3 Αυγούστου 1961 ένα άτομο προσποιούμενο τον ασθενή, εισήλθε στο γραφείο του αντιπροέδρου της Δημοκρατικής Ένωσης Ιωάννη Πολυδωρίδη. Τράβηξε πιστόλι για να τον σκοτώσει γιατί, όπως του είπε, καταφερόταν κατά του Μακαρίου. Το πιστόλι έπαθε εμπλοκή και ο δράστης το χρησιμοποίησε για να κτυπήσει κατ’ επανάληψη τον Πολυδωρίδη στο κεφάλι.
26/6/1962 Επίθεση κατα του ιατρού Ιωάννη Πολυδωρίδη αντιπροέδρου της “Δημοκρατικής Ενωσης” και αρθρογράφου της αντιπολιτευομένης εφημερίδος ”ΕΘΝΙΚΗ”
12/1/1968 επίθεση ομάδας οπαδών Μακαρίου με επικεφαλής τον Παπάφονια που έφερε Ελληνική σημαία, κατα των γραφείων της εφημερίδας “ΠΑΤΡΙΣ”. Λιθοβολισμός από τον οποίο ετραυματίστηκε μια υπάλληλος.
14/8/1968 Επίθεση κατα Κώστα Σιακαλλή στη Λάρνακα, δικηγόρου- αρθρογράφου της αντιπολιτευομένης εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ”
Επίθεση κατα Θεμιστοκλή Δέρβη, εκδότης της “ΕΘΝΙΚΗ” και ιατρού Κων. Τσέλλου, αρθρογράφου της ιδίας εφημερίδας.
29/3/1970 Ποινική Δίωξη κατα του Τάκη Ευδόκα για αρθρο του στην εφημερίδα “ΓΝΩΜΗ” με τίτλο “ Ο Μακιαβέλη στο Μακάριο” Τιμωρείται με δίμηνη φυλάκιση και οδηγείται στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Σε μηνυμα του από τις φυλακές αναφέρει : “ Από τη φυλακή απευθύνω θερμό χαιρετσιμό προς τα Δημοκρατθικάς Δυνάμεις του λαού μας.Αποστέλνω το μήνυμα ότι ο αγών μας συνεχίζεται , Αι διώξεις , αι φυλακίσεις, αι κακουχίαι δεν μας πτούν. Δεν ανακόπτουν τη πορεά μας. Ο πόνος, μας ενδυναμώνει. Το μαρτύριο μας ενισχύει. Οταν αρχίζαμε τον αγώνα εγνωρίζαμε ότι χρειάζονται θυσίαι. Ότι η έννοια του ατόμου ταυτίζεται με την έννοια του αγωνιστικού συνόλου. Δια τούτο αι προσωπικαί περιπέτειαι ουδόλως πρέπει να ανακόψουν την προέλασιν προς την ΝΙΚΗΝ. Η νίκη είναι αναγκαία δια τον Λαόν. Εχετε πίστιν εις τον δίκαιον Εθνικόν αγώνα μας. Θα νικήσωμεν”
Προ των «εκλογών» του 1968, στις 12 Ιανουαρίου, 200 περίπου άτομα του «προέδρου» επιτεθήκαν εναντίον ενωτικής εφημερίδας”ΠΑΤΡΙΣ”… «..Αι αρχαί καλούμενοι επανειλημμένως ουδεμίαν προστασίαν παρέσχον..».(Μαύρη Βίβλος – Προεδρικαί Εκλογαί 1968. Σελ. 15). Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώην δημάρχου της Λευκωσίας, Θ. Δέρβη, εκδότη της εφημερίδας «ΕΘΝΙΚΗ» ο οποίος αναγκάστηκε να κατέβει και να πουλά ο ίδιος την εφημερίδα γιατί το πρακτορείο τύπου, υπακούοντας στις εντολές του «προέδρου» δεν την διέθετε.
Tην ιδια τακτική ακολούθησε το μοναδικό στη Κύπρο πρακτορείο διανομής τυπου “Πούλιας – Κόνιαρης” και με την εβδομαδιαία εφημερίδα “ΓΝΩΜΗ” οργανο του Δ.Ε,Κ, (1969)
Η αντιπολιτευομένη τον Μακάριο εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” τιμωρείται με υπέρογκο πρόστιμο, για αρθρογραφία κατα του καθεστώτος, με σκοπό να οδηγηθεί σε κλέισιμο.
13 Ιουνίου 1973. Ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης, γνωστός Ενωτικός αγωνιστής, γραμματεας της Μητροπόλεως Κηρυνείας και συνεξόριστος του Μακαρίου στις Σευχέλλες κατδαικάζεται σε τρίμηνη φυλάκιση και οδηγείται στις φυλακές για αρθρογραφία του κατα του προέδρου Μακαρίου. Ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης γνωστός και ως “αλατζιένος” από τη συμμετοχή του στην “Παθητική Αντίσταση” που κήρυξε ο Διγενής κατα τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, (φορούσε κοστούμι από κυπριακό υφασμα “αλατζιά” υφασμένο σε αργαλείο) ηταν άτεγκτος και αμετακίνητος και πλήρως αφοσιωμένος στον αγώνα για ελευθερία και ένωση με τη μητέρα Ελλάδα.
Μετά την επιστροφή τους στην Αθήνα απο την εξορία στις Σευχέλλες, και την εγκατάλειψη του στοχου της ΕΝΩΣΗΣ από τον Μακάριο, αντιδρά στη μετεξέλιξη με αρθρογραφία του και υφίσται ξυλοδαρμό από εγκάθετους του Μακαρίου. Αργότερα σε δίκη εναν τίον του για αρθρογραφία πάλι κατα του Μακαρίου που κατέληξε με απόφση τριμηνης φυλάκισης του από το καθεστως, , στις 13/6/1973, δηλώνει ότι”Εζητησαμεν από τας ελληνικάς αρχάς να μη ληφθού μέτρα κατα των επιτεθέντων διότι η λήψη μέτρων ενετίον των θα έιχε μοιραίας επιπτώσεις επί του κύρους του Εθνάρχου. Τον οποίον δεν ηθέλαμε να θίξωμεν|”
Ειχε υποστεί διώξεις από την αποικιοκρατία για τις απόψεις του. Στις 11/12 1933, σε ηλικία 30 ετών κατα δικάζεται σε 25 λίρες πρόστιμο ή φυλάκιση ενός μηνός γιατι δημοσίευσε αγγελία για τέλεση μνημοσύνου του ενωτικού Φιλιου Ζανέτου . Ο μισθός του ηταν 4 λίρες τον μήνα και δεν είχε δυνατότητα πληρωμής του προστίμου. Ετσι οδηγηθηκε στη φυλακή. Μετα την έκτιση της ποινής του εκτοπίστηκε “για λόγους δημοσίου συμφέροντος και δημοσίας ασφάλειας” ,με απόφαση του κυβερνητη, στο χωριό Κελλάκ.ι οπου παρέμεινε μεχρι 13/11/1935.
Στις 7/1/1950 με αρθρο του σρην εφημερίδα τουτ “ΕΦΗΜΕΡΙΣ” υπό τον τίτλο. “Ας το ιδρύσουν” αντιδρούσε στην ιδρυση αγγλικου Πανεπιστημίου στη Κύπρο, υποστηρίζοντας οτι σκοπός τους ηταν η αλλοίωση τοπυ εθνικού φρον’ήματος των Κυπρίων. Του απαγγέλθηκε κατηγορία και κατδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών εισαγγελευοντος του Κρίτωνα Τορναρίτη.
Στις 29 Ιουλίου 1973 έγινε μια κρατική ατιμία. Τα μεσάνυχτα περικυκλώθηκαν τα σπίτια δημοσιογράφων αντιπολιτευομένων εφημερίδων από εφεδρικούς, που τους έλεγαν και επικουρικούς και πραιτωριανούς,διενεργήθηκαν εξονυχιστικές έρευνες, ανακατώθηκαν βιβλία, έγγραφα, χαλιά, σκεύη, κρεβάτια, ερμάρια, τρομοκρατήθηκαν μικρά παιδιά, προς αναζήτηση όπλων και άλλων, δεν προέκυψε οτιδήποτε αλλά συνελήφθηκαν οι δημοσιογράφοι και σιδηροδέσμιοι κλείστηκαν στα κελιά των Κεντρικών Φυλακών. Στον γράφοντα επεφυλάχθη η τιμή να εγκλειστεί στην πτέρυγα που τον «φιλοξένησαν» οι Εγγλέζοι τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα. Την ίδια νύχτα έγιναν επιδρομές στα γραφεία των εφημερίδων και καταστράφηκαν αρχεία, έγγραφα, βιβλία, έπιπλα. Οι πραιτωριανοί τα έκαναν γης Μαδιάμ. Η «Γνώμη» δεν κατέστη δυνατόν να επανεκδοθεί. Σκοπός ήταν να διαλυθούν οι εφημερίδες και να τρομοκρατηθούν και να φιμωθούν οι λειτουργοί του Τύπου. Εκείνες τις μέρες είχε απαχθεί ένας υπουργός της κυβερνήσεως Μακαρίου και με αφορμή την απαγωγή η κρατική προπαγάνδα τα φόρτωσε στους δημοσιογράφους. Έγιναν έρευνες μα δεν προέκυψε οτιδήποτε. Απεδείχθη ότι ουδείς εκ των συλληφθέντων συνδεόταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την απαγωγή και οι άνθρωποι απολύθηκαν μετά από μέρες. Άλλως τε διεπιστώθη ποιος ήταν ο σκοπός εκείνης της ατιμίας. Ήταν η εξόντωση των αντιπολιτευομένων εφημερίδων και των δημοσιογράφων τους.
Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύτηκε η κομματική προπαγάνδα 42 χρόνια μετά και ξεσπάθωσε εναντίον του γράφοντος με «μισό» δημοσίευμα. Ότι συνελήφθη για την απαγωγή του υπουργού! Ο δράστης του δημοσιεύματος δεν είχε την εντιμότητα να σημειώσει ότι ο συλληφθείς απελύθη χωρίς οποιαδήποτε κατηγορία ως αθώο θύμα της ατιμίας. Ο λιβελλογράφος συνέχισε την τακτική προπαγάνδα του Στάλιν με την παροιμιώθη διαταγή στους συντρόφους: » Σ’ αυτό το δωμάτιο υπάρχει μια μαύρη γάτα. Κι αν δεν υπάρχει να την εφεύρετε». (συνεγραψε ο αγωνιστής, καθηγητής κ. Γιάννης Σπανός)
////////////////////////////////////////////////////////////
29/7/1973
Τη μήνι της Αστυνομίας γνώρισαν 21 δημοσιογράφοι και άλλοι άνθρωποι της αντιπολίτευσης, από τους οποίους άλλοι ξυλοκοπήθηκαν άγρια και άλλοι φυλακίστηκαν ή αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι.
Των συλλήψεων προηγήθηκε καταστροφή των σελίδων των εφημερίδων «Γνωμη» και «Εθνική» (η τελευταία αποτελούσε τη μαχητική πτέρυγα της ΕΟΚΑ Β που προέβαλλε κάθε ενέργεια της. Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν να μη καταστεί δυνατή η έκδοση των δυο εφημερίδων.
Η άλλη εφημερίδα της αντιπολίτευσης, η «Πατρίς» έγραψε αγγέλλοντας τις μαζικές συλλήψεις:
«Είκοσι ένας γνωστοί ενωτικοί πολίται συνελήφθσαν υπό της αστυνομίας κατά την διάρκειαν της νυκτός του Σαββάτου. Αι συλλήψεις συνωδεύοντο υπό εξονυχιστικών ερευνών εις τας οικίας των.
Μεταξύ των συλληφθέντων περιλαμβάνονταν οκτώ δημοσιογράφοι δύο πρώην αξιωματικοί του Κυπριακού στρατού, ο γνωστός (φιλογριβικός) παράγων της Ενωτικής Παρατάξεως κ. Σωκράτης Ηλιάδης, πρώην τομεάρχαι της ΕΟΚΑ, καθηγηταί και άλλοι,
Απαντες οι συλληφθέντες παρουσιάσθησαν την εσπέραν της χθες (29 Ιουλίου) ενώπιον του επαρχιακού δικαστηρίου Λευκωσίας, το οποίον και εξέδωσε διατάγματα οκταημέρου κρατήσεως των, διότι «υπάρχουν εις βάρος των υποψίαι ότι ενέχονται εις παρανόμους ενεργείας».
Οι συλληφθέντες είναι όπως τους παρουσίασε η ιδία εφημερίδα:
1. Σωκράτης Ηλιάδης, γνωστός ενωτικός παράγων.
2. Χαράλαμπος Μ. Χαραλάμπους, διευθυντής της «Εθνικής».
3. Κωνταντίνος Π. Ιωαννίδης, διευθυντής της «Γνώμης».
4. Σπύρος Παπαγεωργίου, λογοτέχνης και κορυφαίος των κυπρίων δημοσιογράφων.
5. Γεώργιος Χατζηνικολάου, οικονομικός διευθυντής της «Μεσημβρινής».,
6. Ιωάννης Σπανός, συντάκτης της «Γνώμης».
7. Σπύρος Αρότης, συντάκτης της » Εθνικής» και Γενικός Γραμματεύς της Παγκυπρίου Ομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών.
8. Μίκης Αργυρού, υπάλληλος της «Εθνικής» και της «Πατρίδος».
9. Γεώργιος Χατζησάββας, δημοσιογράφος.
10. Λουκής Καρανίκκης, πρόεδρος του (σωματείου) «Μαυρομμάτης» Αγίου Παύλου.
11. Θάσος Σοφοκλέους, καθηγητής.
12. Μιχαλάκης Ρωσσίδης, πρώην τομεάρχης της ΕΟΚΑ και γνωστός ενωτικός αγωνιστής.
13. Ρένος Κυριακίδης, πρώην τομεάρχης της ΕΟΚΑ, αδελφός του Μητροπολίτου Κυρηνείας και υποδιευθυντής του Παγκυπρίου Γυμνασίου.
14. Κροίσος Χριστοδουλίδης, πρώην λοχαγός του Κυπριακού Στρατού.
15. Μιχαλάκης Καλογερόπουλος, Διάκος, πρώην υπολοχαγός του Κυπριακού Στρατού.
16. Γιαννάκης Χριστοφόρου, πρώην αντάρτης της ΕΟΚΑ και μέλος του Π.Σ.Α.
17. Γιαννάκης Τσαγγαρίδης, υπάλληλος της Τραπέζης Κύπρου.
18. Γεώργιος Δημητρίου Χατζησάββας, πρατηριοόυχος βενζίνης.
19. Κώστας Τσιρίδης, δικηγόρος, εκ Λεμεσού.
20. Αντωνάκης Μιχαήλ, εξ Ομορφίτας, εις εκ των απολυθέντων αστυνομικών.
21. Χαράλαμπος Χρήστου Ποντικός εκ Μόρφου, κηπουρός.
Η εφημερίδα «Πατρίς» της αντιπολίτευσης έγραψε για τις συλλήψεις:
«Περί την 9.30 μ.μ. τριάκοντα περίπου πραιτωριανοί εν πολιτική περιβολή και αστυνομικοί εν στολή επέδραμον εις τα παρά την Αρχιεπισκοπήν Τυπογραφεία «Κόσμος» όπου εκτυπούται η «Εθνική».
Μεταξύ τούτων περιαλμβάνετο και ο ανθυπαστυνόμος Κουής. Ο κ. Κουής μετά μερικών άλλων αστυνομικών διέταξαν τον διανυκτερεύοντα συντάκτην κ. Νίκον Παπαναστασίου όπως τους ακολουθήση εις την Πύλην Πάφου, όπερ και εγένετο.
Μόλις ο κ. Κουής απεχώρησεν οι εναπομείνατες πραιτωριανοί και αστυνομικοί ως και εις επικουρικός συνεκέντρωσαν το υπόλοιπον προσωπικόν της εφημερίδος (ένα συνκτάκτην, ένα διορθωτήν και επτά τυπογράφους) και ήρχισαν να υποβάλλουν προς αυτούς διαφόρους ερωτήσεις. Μεταξύ άλλων εζήτουν να πληροφορηθούν ποίος είναι ο διευθυντής της εφημερίδος, ποίος γράφει εις αυτήν το όνομα «Μούσκος» (Μιχαήλ Μούσκος ήταν το λαϊκό όνομα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου) κλπ.
Τας ερωτήσεις των οργάνων του κ. Μούσκου συνώδευον ύβρεις, απειλαί και κτυπήματα.
Ο διορθωτής της εφημερίδος κ. Χριστόδουλος Γωγάκης, εις σεβάσμιος γέρων ηλικίας 73 ετών, εσύρθη βιαίως εντός αστυνομικού οχήματος και ωδηγήθη προς άγνωστον κατεύθυνσιν.
Εις συντάκτης της εφημερίδος διετάχθη υπό ενός εκ των πραιτωριανών όπως αναγνώση μεγαλοφώνως δημοσίευμα της «Εθνικής» της παρελθούσης Παρασκευής. Ο συντάκτης ανέγνωσε το εν λόγω δημοσίευμα όταν δε εις εν σημείον του κειμένου ούτος ανέγνωσε την λέξιν «Μούσκος» ο εν λόγω πραιτωριανός επετέθη εναντίον του και ήρχισε να τον κτυπά με αγριότητα.
Εις τυπογράφος εχαστουκίσθη επανειλημμένως με την δικαιολογίαν ότι ήσαν μακρυά τα μαλλιά του.
Εν τω μεταξύ αφίκετο ανύποπτος εις το τυπογραφείον ο διευθυντής της εφημερίδος Χαράλαμπος Χαραλάμπους.
– Ποίος είσαι, τον ηρώτησεν ο παριστάμενος επικουρικός.
– Ο Διευθυντής της εφημερίδος.
– Από πού είσαι;
– Από την Αμμόχωστον.
– Τζιαι ήρτες που το Βαρώσι δαμέσα για να γινής διευθυντής της» Εθνικής»; Εν αντρέπεσαι;
Ο επικουρικός επετέθη εν συνεχεία κατά του κ. Χαραλάμπους και ήρχισε να τον κτυπά με πρωτοφανή αγριότητα.
Ακολούθως ο διευθυντής της εφημερίδος μετεφέρθη έξω από το τυπογραφείον και ετοποθετήθη εντός πολιτικού οχήματος. Ενώ ο κ. Χαραλάμπους ευρίσκετο εντός του αυτοκινήτου, εις εκ των αστυνομικών ήπλωσε τας χείρας του και κατέφερε ανελέητα κτυπήματα κατ’ αυτού, το αυτοκίνητον εξεκίνησε ακολούθως προς άγνωστον κατεύθυσιν.
Μετά την αποχώρησιν του οχήματος, το οποίον μετέφερε τον κ. Χαραλάμπους οι άγριοι ξυλοδαρμοί συνεχίσθησαν εις βάρος των ατυχών τυπογράφων, οι οποίοι ανήκουν άπαντες εις τη ΣΕΚ, μέχρι της 1.10 πρωινής.
Εν τω μεταξύ οι πραιτωριανοί εξηνάγκασαν υπό την απειλή των όπλων τους ταχυπιεστάς όπως αφαιρέσουν τας στεροτυπημένας σελίδας της εφημερίδος από το πιεστήριον, δηλώσαντες κατηγορηματικώς ότι «ο Θεός να κατεβή στην γην» δεν επρόκειτο να εκδοθή η «Εθνική».
Οταν τούτο εγένετο, οι πραιτωριανοί ήρπασαν τας σελίδας και τας έριψαν εντός του υψηκαμίνου, όπου αύται διελύθησαν.
Ετερος πραιτωριανός επλησίασε εις ένα πάγκον του τυπογραφείου και ήρχισε να διαλύη στοιχειοθετημένην ύλην της εφημερίδος «Κύπρος». Οταν του υπεδείχθη υπό τυπογράφου ότι η ύλη ανήκεν εις την «Κύπρον» ούτος διέκοψε την ενέργειαν του.
Ακολούθως επλησίασε εις τον πάγκον όπου ευρίσκομντο στοιχειοθετημέναι η πρώτη και η τελευταία σελίδες της εφημερίδες, παρημποδίσθη όμως υπό συναδέλφου του να τας διαλύση.
Οι πραιτωριανοί απεχώρησαν εκ του τυπογραφείου μόλις την 1.10 πρωινήν, αφού προηγουμένως έλαβον διαβεβαίωσιν των τυπογράφων ότι ήτο πλέον αδύνατος η εκτύπωσις της εφεμηρίδος.
Εν τω μεταξύ από της 10ης νυκτερινής έτερος συντάκτης της » Εθνικής» και τυπογράφοι φίλοι εκείνων, οι οποίοι εξυλοκοπούντο υπό των πραιτωριανών, κατέβαλλον δραματικάς προσπαθείας να επικοινωνήσουν τηλεφωνικως με τη εφημερίδα, από άλλα τυπογραφεία. Οι πραιτωριανοί, οι οποίοι εσήκωναν τα τηλέφωνα της εφημερίδος εξύβριζον τους τηλεφωνούντας ή προσεποιούυντο ότι ήσαν τα ζητούμενα πρόσωπα.
Τελικώς άφησαν ανοικτά τα τηλέφωνα διά να συνεχίσουν….απερίσπαστοι το κτηνώδες όργιον των.
Ο δικηγόρος κ. Στυλιανός Χρηστίδης, «έσπασε» κυριολεκτικώς τα τηλέφωνα της αστυνομίας διά να ζητήση την προστασίαν της προς το προσωπικόν της εφημερίδος. Ο αξιωματικός υπηρεσίας του Αρχηγείου παρέπεμψε τον κ. Χριστίδην εις τον αξιωματικόν της Πύλης Πάφου. Ο τελευταίος εδήλωσε ότι δεν ηδύνατο να αποστείλη αστυνομικήν δύναμιν, διότι δεν εγνώριζε εάν ήταν θετικαί αι πληροφορίαι που του εδόθησαν. Επρότεινε δε να αποστείλη όργανα της αστυνομίας εις τον κ. Χρηστίδην διά να λάβουν σχετικήν κατάθεσιν.
Κατόπιν τούτου ο κ. Χρηστίδης επεκοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Αρχηγόν αστυνομίας κ. Σάββαν Αντωνίου, όστις υπεσχέθη ότι τα γεγονότα θα διηρευνώντο.
Δεκάδες πραιτωριανών επεδραμον εις τα τυπογραφεία «Σταυρινίδη» όπου εκτυπούται η «Γνώμη» καθ’ ην στιγμήν η εφμερίς ευρίσκετο επί πιεστηρίου και είχον ήδη τυπωθή αρκετά φύλλα.
Ούτοι επροξένησαν σημαντικάς ζημίας εις το ταχυπιεστήριον με αποτέλεσμα να σταματήση τούτο την λειτουργίαν του.
Επίσης ήρπασαν τα ήδη τυπωθέντα φύλλα της εφημερίδος και τα κατεξέσχισαν. Κατά την στιγμήν της επιδρομής, εντός του τυπογραφείου ευρίσκοντο μόνον δύο ταχυπιεσταί».
Οι συλλήψεις στελεχών της αντιπολίτευσης συνεχίστηκαν και την επομένη (30 Ιουλίου 1973).
Οι συλληφθέντες ήσαν οι γιατρός Τάκης Αριστείδου, ο δικηγόρος Πανίκος Σωτηρίου, ο Γυμνασιάρχης Γαβριήλ Μηνά και ο Ευάγγελος Μόρτης από τη Λεμεσό. Συνελήφθη επίσης και ο δημοσιογράφος Νίκος Αβραάμ ο οποίος απλώς εργαζόταν σε μια από τις δυο εφημερίδες χωρίς ανάμιξη στα πολιτικά πράγματα.
ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΑΦΩΤΗΣ: Ο μονόχειρας αγωνιστής της ΕΟΚΑ (απόλεσε τη δεξια του παλάμη κατα τη κατσκευή εκρηκτικού μηχανισμου) παρέμεινε σταθερός στις ενωτικες θέσεις του με αποτέλεσμα να βρεθεί στο στόχαστροτου καθεστώτος Μακαρίου. Αρχικά το καθεστως μπλόκαρε τον διορισςμό του ωα καθηγητού. Στη συνέχεια, κατηγορήθηκε για αρθρογραφία του κατα του Μακαρίου και καταδικάστηκε σε φυλάκιση Κατα τη περίοδο του εμφυλίου πολέμου , στις 21/6/1973 ανατινάχθηκε το όχημα του. Για το περισταικό αυτό ο ίδιος αναφέρει; “ Τις πρώτης μεταμεσονύχτιες ώρες της 21/06/01973, το αναπηρικό μου αυτοκίνητο (είμαι ανάπηρος του αγώνα της ΕΟΚΑ) ανετινάχθη και διελύθη από αστυνομικούς της Φρουράς της Αρχιεπισκοπής. Αμα τη εκρήξει όρμησα έξω από το σπίτι με τις πυτζάμες και ξυπόλητος και έπιασα επ’ αυτοφώρω τους δράστες. Αυθημερόν έδωσα κατάθεση στην αστυνομία (αριθμό αστυνομικού τζίπ, αριθμόν και περιγραφήν των αστυνομικών και ονοματεπώνυμο του επικεφαλής της περιπόλου). Ουδείς φυσικά, συνελήφθη.”
Τον Ιούλιο 1974 διεξαγόταν δίκη κατα του δημοσιογράφου Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη, αρθρογράφου της εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ” για δημοσίευση της ειδησης οτι ο Μακάριος αγόρασε ακίνηγτο στις Σεϋχέλλες. Η ειδηση απεδείχθη αληθής αλλά ο δημοσιογραφος καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση για δήθεν δυσφήμιση του Μακαρίου.
Παρασκευή 8 Μαρτίου 1974, η αντιπολιτευομένη εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ, υπό τον τίτλο “Ως ανέφερε προς την “Φιγκαρώ” ο κ. Πρόεδρος ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΔΙΑ ΣΕΥΧΕΛΛΑΣ” . και τον υπότιτλο “Αποκαλύπτομεν ότι ανεγείρει έπαυλιν”
αναφέρετο στο πραγματικό γεγονός (που δημοσιεύθηκε σε ξένο τύπο) ότι ο κ. Πρόεδρος αναπολών τις ευχάριστες στιγμές που πέρασε στις Σευχέλλες ως εξόριστος, αγόρασε αντι εκατοντάδων χιλιάδων λιρών μεγάλο αγρόκτημα εκτάσεως 50 εκταρίων, σχεδίαζε την ανέγερση πολυτελούς επαύλεως. Ο δημοσιογράφος με δημοσιέυμα του την επόμενη μέρα σχολίαζε ότι έπρεπε να εφαρμοσθεί και στη Κύπρο το καθεστώς Πόθεν έσχες για όλα τα πρόσωπα που κατέχουν δημόσιες θέσεις.
Υπο συνθήκες Δημοκρατίας, άν κάποιος δημοσιογράφος δημοσιεύε την είδηση που δημοσίευσε στην εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ, ο Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης, σίγουρα κανένας εισαγγελέας και καμμιά δικαστική αρχή δεν θα τον δίωκε και δεν θα επεδίωκε την τιμωρία του. Πλην όμως οι καταστάσεις ήταν εντελώς διαφορετικές. Ο Μ.Β. Δεν ανέχετο τέτοιες *συμπεριφορές. Η δικαιοσύνη , δέσμια και υποχείριος του καθεστώτος ενεργούσε με μόνο κριτήριο τη φίμωση των αντιφρονούντων. Ο εντεταλμένος εισαγγελέας, απήγγειλε κατηγορίες κατα του άνω δημοσιογράφου για εξύβριση και προσβολή της τιμής του αρχηγού της πολιτείας διότι το δημοσίευμα τείνει να τον λοιδορήσει ή να τον εξευτελίσει…
Η δίκη κράτησε τρεις ολόκληρους μήνες. Ολοκληρώθηκε λίγες μέρες πριν από τα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου 1974 με καταδίκη του δημοσιογράφου σε εξαμηνη φιλάκιση
Ο δικηγόρος υπεράσπισης Στιβεν Τέρελ, ( σύμβουλος της βασίλισσας Ελισάβετ) αν και απέδειξε δι εγγράφων και δια δημοσιευμάτων του ξένου τύπου (Sunday Times, Daily Express, Sunday Telegraf, Fingaro, BHMA, NEA, EΛ. ΚΟΣΜΟΣ) το γεγονός αγοράς του κτήματος στις Σευχέλλες, και επικαλέστηκε τις βασικές αρχές της Ελευθερίας του Τύπου και το δικαίωμα του πολίτη να ελέγχει τους κυβερνώντες, δεν κατάφερε να συγκινήσει τους εντιμότατους κ. Δικαστές και να τους πείσει να τολμήσουν να παραβούν τις εντολές του αφέντη τους
και να απαλλάξουν τον δημοσιογράφο.
Ετσι ο πελεκυς της δικαιοσύνης του καθεστώτος έπεσε βαρύς στο κεφάλι του δημοσιογράφου προς συνετισμόν και των υπολοίπων. Οδηγήθηκε στις φυλακές αλλά μάλλον δεν πρόλαβε να εκτίσει το σύνολο της ποινής του λόγω των γεγονότων του Ιουλίου.
ΣΥΝΟΨΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ
Τυπογραφεια και γραφεια εφημεριδων οχηματα και περιουσια δημοσιογραφων αντινάχιθηκαν και καταστραφηκαν.
Εξοντωτικο προστιμο κατα αντιπολιτευομενων εφημεριδων, αρνηση πωλησης απο περιπτερα, αρνηση διανομης απο το μοναδικο πρακτορείο τύπου. Τρομοκρατια κατα αναγνωστων του αντιπολιτευομένου τύπου.
========================
Δημοσιογραφοι και αρθρογραφοι δέχθηκαν επιθεσεις, απειλές και ξυλοφορτωθηκαν οπως οι Πολυκαρπος Ιωαννιδης, Κύρος Κύρου, Θεμιστοκλης Δερβης, Κωνσταντινος Τσέλλος, Κωστας Σιακαλλής, Ιωαννης Πολυδωρίδης, Λοίζος Κυθρεώτης, Φάνος Κωνσταντινίδης κ.α.
===========================================
Ενας εκδότης – αρθρογραφος ο Αντ. Φαρμακίδης, απήχθη για αρθρογραφια με θέμα την εκκλησιαστικη περιουσία
===================
ΕΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ οι Πολύκαρπος Ιωαννίδης, Τάκης Ευδόκας, Χαρ. Χαραλαμπίδης, Φωτης Παπαφώτης